Αν και δεν κατάγονταν από την Κρήτη, είχε συνδέσει την...
επιστημονική του ζωή με τις ανασκαφές στο νησί, ενώ υπήρξε και διευθυντής του αρχαιολογικού Μουσείου Ηρακλείου.
Ανέσκαψε στις Αρχάνες, μαζί με τη σύζυγο του Έφη Σακελλαράκη, καθώς και στο Ιδαίο Άντρο. Σε μία από τις τελευταίες ανασκαφές του στα Κύθηρα, ανακάλυψε την Ζώμινθο.
Η φήμη του έγινε παγκόσμια, όταν στα 1978 ολοκληρώνοντας τις ανασκαφές στη θέση Ανεμοσπήλια του όρους Γιούχτας έξω από το Ηράκλειο, έφερε στην επιφάνεια στοιχεία για τελετουργική ανθρωποθυσία στο Μινωϊκό κόσμο, την πρώτη που ανακοινώθηκε ποτέ και τότε, προκάλεσε ποικίλες αντιδράσεις από την ελληνική επιστημονική κοινότητα.
Ωστόσο η συνέχεια δικαίωσε τον Γιάννη Σακελαράκη, καθώς στα χρόνια που πέρασαν πολλές ανασκαφές ανέδειξαν ότι πράγματι ο Μινωϊκός κόσμος τελούσε θυσίες ανθρώπων για τελετουργικούς λόγους.
Ο Γιάννης Σακελλαράκης υπήρξε διδάκτωρ του Πανεπιστημίου της Χαϊδελβέργης και μέλος της ελληνικής αρχαιολογικής υπηρεσίας από το 1963.
Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1936. Πήρε πτυχίο από το Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών. Υπηρέτησε σε πολλά μέρη της Ελλάδας, στην Κρήτη, στο Μουσείο Ηρακλείου, αρχικά ως επιμελητής (1963-1968) και αργότερα ως διευθυντής του (1980-1987) και στην Αθήνα ως επιμελητής και έφορος των Προϊστορικών Συλλόγων (1970-1980) και υποδιευθυντής (1987-1994) του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου.
Δίδαξε στα Πανεπιστήμια Αθηνών, Αμβούργου και Χαϊδελβέργης και δημοσίευσε πολλά βιβλία και άρθρα, κυρίως για τους πρώιμους πολιτισμούς του Αιγαίου. Έδωσε πολλές διαλέξεις σε όλο τον κόσμο και έλαβε μέρος σε πλήθος συνέδρια και συμπόσια. Υπήρξε μέλος πολλών ελληνικών και ξένων επιστημονικών σωματείων.
Βραβεύθηκε μαζί με την Έφη Σακελλαράκη από την Ακαδημία Αθηνών και τιμήθηκε με το χρυσό μετάλλιο του Πανεπιστημίου Κρήτης. Τον Ιανουάριο του 2004 τιμήθηκε από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας με το χρυσό σταυρό του Τάγματος της Τιμής.
