Εξηγήσεις για το τι πραγματικά σκέφτεται για την ελληνική κρίση δίνει ο οικονομολόγος Νουριέλ Ρουμπινί, καθώς όπως λέει ...οι απόψεις του συχνά μεταδίδονται παραποιημένες στην Ελλάδα από ΜΜΕ ή από πολιτικούς κύκλους. Όπως λέει ο κ. Ρουμπινί “απλά μαθηματικά δείχνουν ότι γίνεται ολοένα και πιο απίθανο να μπορέσει η Ελλάδα να αποπληρώσει το χρέος της υπό τους υφιστάμενους όρους και το χρονοδιάγραμμα αποπληρωμης” και τονίζει ότι “καμία ρεαλιστκή πολιτική λιτότητας δεν μπορεί να αλλάξει αυτές τις εκτιμήσεις”. Προσθέτει ότι “το κόστος στην παραγωγή από τη λιτότητα είναι μεγάλο βραχυπρόθεσμα για ένα κράτος που χρειάζεται απελπιστικά να επανέλθει στο δρόμο της ανάπτυξης”.
Παράλληλα, οπως λεει, “ο πληθωρισμός έχει σκαρφαλώσει σε αρκετά υψηλότερα επίπεδα από τις προβλέψεις του προγράμματος εξαιτίας της αύξησης των φόρων και του χαμηλού ανταγωνισμού τιμών στις αγορές προϊόντων”. Έτσι, η ανταγωνιστικότητα παραμένει χαμηλή, όπως και η ζήτηση πράγμα που μπορεί να πυροδοτήσει μία σπειροειδή διαδικασιά, όπου η υπερβολική περικοπή δαπανών, οδηγεί σε χαμηλότερα έσοδα από τη φορολογία και ακόμη σκληρότερη λιτότητα.
Ο οικονομολόγος που έγινε γνωστός γιατί προέβλεψε την οικονομική κρίση, αναφέρει ότι η δημοσιονομική προσαρμογή της κυβέρνησης είναι “πολιτικά τολμηρή” και “εντυπωσιακή” - με την εξαίρεση των φορολογικών εσόδων που υπολείπονται του στόχου, όπως λέει. Αυτό που προτείνει είναι μία “ομαλή αναδιάρθρωση” του χρέους, που θα “ελαχιστοποιούσε τις αρνητικές επιπτώσεις από τους επενδυτές” και παράλληλα “θα διατηρούσε την πρόσβαση στις αγορές”. “Με βάση το σχέδιο αυτό που μετατρέπει παλαιό δημόσιο χρέος σε νέο καθυστερώντας τον χρόνο ωρίμασης από 5 έως 15 χρόνια, το επιτόκιο διατηρείται κάτω από τα επίπεδα της αγοράς και η αξία του κεφαλαίου παραμένει η ίδια” αναφέρει.
Παράλληλα, οπως λεει, “ο πληθωρισμός έχει σκαρφαλώσει σε αρκετά υψηλότερα επίπεδα από τις προβλέψεις του προγράμματος εξαιτίας της αύξησης των φόρων και του χαμηλού ανταγωνισμού τιμών στις αγορές προϊόντων”. Έτσι, η ανταγωνιστικότητα παραμένει χαμηλή, όπως και η ζήτηση πράγμα που μπορεί να πυροδοτήσει μία σπειροειδή διαδικασιά, όπου η υπερβολική περικοπή δαπανών, οδηγεί σε χαμηλότερα έσοδα από τη φορολογία και ακόμη σκληρότερη λιτότητα.
Ο οικονομολόγος που έγινε γνωστός γιατί προέβλεψε την οικονομική κρίση, αναφέρει ότι η δημοσιονομική προσαρμογή της κυβέρνησης είναι “πολιτικά τολμηρή” και “εντυπωσιακή” - με την εξαίρεση των φορολογικών εσόδων που υπολείπονται του στόχου, όπως λέει. Αυτό που προτείνει είναι μία “ομαλή αναδιάρθρωση” του χρέους, που θα “ελαχιστοποιούσε τις αρνητικές επιπτώσεις από τους επενδυτές” και παράλληλα “θα διατηρούσε την πρόσβαση στις αγορές”. “Με βάση το σχέδιο αυτό που μετατρέπει παλαιό δημόσιο χρέος σε νέο καθυστερώντας τον χρόνο ωρίμασης από 5 έως 15 χρόνια, το επιτόκιο διατηρείται κάτω από τα επίπεδα της αγοράς και η αξία του κεφαλαίου παραμένει η ίδια” αναφέρει.
