του καθηγητή Γιώργου Πιπερόπουλου
Τα μεγάλα ψυχοκοινωνικά φαινόμενα, αυτά που με την ολοκλήρωσή μορφοποιούν νέους θεσμούς, δομές και σχήματα είναι δύσκολο, εάν όχι σχεδόν ακατόρθωτο, να τα αξιολογήσουμε την ώρα που βρίσκονται στη... δυναμική φάση της εξέλιξής τους. Στην Ελλάδα μας οι μορφοποιήσεις έχουν ήδη ξεκινήσει και νέοι θεσμοί, δομές και σχήματα, άγνωστα μέχρι σήμερα, κρυσταλλώνονται με δραματικό τρόπο στην εποχή της
τρόικας και του ΔΝΤ προοδευτικά στο συλλογικό μας υποσυνείδητο!
Το επαναλαμβανόμενο από τα πλέον επίσημα για μια Δημοκρατία όπως η Ελλάδα χείλη, δηλαδή αυτά του κ Πρωθυπουργού, δίλημμα που μπορεί να συνοψισθεί στη φράση «εκλογές εάν ΔΕΝ χρωματιστεί ‘πράσινος’ ο εκλογικός χάρτης το βράδυ της Κυριακής 7ης Νοεμβρίου» έχει φέρει στο προσκήνιο και πάλι τους κλασικούς προβληματισμούς που αφορούν αυτούς και αυτές που τα Κόμματα επιλέγουν και προβάλλουν ώστε εμείς να…»επιλέξουμε» και να τοποθετήσουμε σε «θώκους εξουσίας»!...
Τα πράγματα στις φετινές εκλογές της Τοπικής (ΔΗΘΕΝ) Αυτοδιοίκησης έχουν αγγίξει τα επίπεδα της φαιδρότητας εάν όχι της χυδαιότητας σε ότι αφορά την ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ των τοπικών κοινωνιών που έχουν το «δικαίωμα» να επιλέξουν ΧΩΡΙΣ την παρέμβαση των Κομμάτων!
ΟΛΟΙ οι ενασχολούμενοι με την Πολιτική αρνούνται την ύπαρξη ΑΜΕΣΗΣ εμπλοκής της Κεντρικής Εξουσίας στις φετινές εκλογές για Περιφερειάρχες και Δημάρχους και υποβαθμίζουν τη σημασία της για να συνεχίσουν τον ερωτικό τους εναγκαλισμό με την εξουσία ή με την προσδοκία κατάκτησής της και τα μύρια όσα...αυτή η σχέση, αποδεδειγμένα από εξεταστικές επιτροπές, αποδίδει!
Η εξουσία είναι ΕΛΙΞΗΡΙΟ ζωής και ΑΦΡΟΔΙΣΙΑΚΟ για όσους την κατέχουν!...
Με όσους περισσότερους φίλους, γνωστούς και άγνωστους συζητώ περιδιαβαίνοντας με τις ομιλίες μου την πατρίδα από άκρου σε άκρο τόσο περισσότερο διαπιστώνων ότι ΟΛΟΙ κουραστήκαμε να ακούμε αυτούς που διατείνονται ότι η πολιτική μας ζωή χαρακτηρίζεται από ... «χρυσές μετριότητες»!
Στα μεγάλο οικονομικά, κοινωνικά, πολιτικά προβλήματα που συσσωρεύθηκαν επί πολλά χρόνια προστίθενται νέα και αντί για λύσεις έχουμε «επιταγές της τρόικα» (δεν αντιλαμβάνονται τα Κυβερνητικά στελέχη ότι κάθε φορά που επικαλούνται την…τρόικα για τις ανάλγητες αποφάσεις τους ουσιαστικά ΑΠΑΞΙΩΝΟΥΝ τον θώκο εξουσίας που κατέχουν;)
Τα χρονίζοντα σημαντικά αιτήματα του λαού όχι μόνο δεν ικανοποιούνται αλλά διογκώνοντα με ταχείς ρυθμούς, και επί πλέον ως έθνος, λαός και κοινωνία απογυμνωμένοι από οράματα και ΕΛΠΙΔΑ βιώνουμε την ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ έχοντας βουλιάξει στο τέλμα της μίζας, της ρεμούλας, της αφιλοτιμίας, του ωχαδερφισμού της ανυποληψίας!...
Δεν ισχυρίζομαι ότι οι νεότεροι πολιτικοί μας ηγέτες μας οδήγησαν εδώ...εκ προθέσεως! Είναι αλήθεια, όμως, ότι έρπουμε πλέον εμείς οι κάποτε υψιπετείς Ελληνες και Ελληνίδες. Νέοι και νέες μέσα στα πανεπιστημιακά αμφιθέατρα αλλά και σε ζωντανές ομιλίες μου σε διάφορες πόλεις της πατρίδας μας μου θέτουν ένα οδυνηρό και αφοπλιστικό ερώτημα «αλήθεια πόσο πρέπει να μας μισείτε για να μας κληροδοτήσετε τον κόσμο που ετοιμάσατε για το δικό μας αύριο;»
τρόικας και του ΔΝΤ προοδευτικά στο συλλογικό μας υποσυνείδητο!
Το επαναλαμβανόμενο από τα πλέον επίσημα για μια Δημοκρατία όπως η Ελλάδα χείλη, δηλαδή αυτά του κ Πρωθυπουργού, δίλημμα που μπορεί να συνοψισθεί στη φράση «εκλογές εάν ΔΕΝ χρωματιστεί ‘πράσινος’ ο εκλογικός χάρτης το βράδυ της Κυριακής 7ης Νοεμβρίου» έχει φέρει στο προσκήνιο και πάλι τους κλασικούς προβληματισμούς που αφορούν αυτούς και αυτές που τα Κόμματα επιλέγουν και προβάλλουν ώστε εμείς να…»επιλέξουμε» και να τοποθετήσουμε σε «θώκους εξουσίας»!...
Τα πράγματα στις φετινές εκλογές της Τοπικής (ΔΗΘΕΝ) Αυτοδιοίκησης έχουν αγγίξει τα επίπεδα της φαιδρότητας εάν όχι της χυδαιότητας σε ότι αφορά την ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ των τοπικών κοινωνιών που έχουν το «δικαίωμα» να επιλέξουν ΧΩΡΙΣ την παρέμβαση των Κομμάτων!
ΟΛΟΙ οι ενασχολούμενοι με την Πολιτική αρνούνται την ύπαρξη ΑΜΕΣΗΣ εμπλοκής της Κεντρικής Εξουσίας στις φετινές εκλογές για Περιφερειάρχες και Δημάρχους και υποβαθμίζουν τη σημασία της για να συνεχίσουν τον ερωτικό τους εναγκαλισμό με την εξουσία ή με την προσδοκία κατάκτησής της και τα μύρια όσα...αυτή η σχέση, αποδεδειγμένα από εξεταστικές επιτροπές, αποδίδει!
Η εξουσία είναι ΕΛΙΞΗΡΙΟ ζωής και ΑΦΡΟΔΙΣΙΑΚΟ για όσους την κατέχουν!...
Με όσους περισσότερους φίλους, γνωστούς και άγνωστους συζητώ περιδιαβαίνοντας με τις ομιλίες μου την πατρίδα από άκρου σε άκρο τόσο περισσότερο διαπιστώνων ότι ΟΛΟΙ κουραστήκαμε να ακούμε αυτούς που διατείνονται ότι η πολιτική μας ζωή χαρακτηρίζεται από ... «χρυσές μετριότητες»!
Στα μεγάλο οικονομικά, κοινωνικά, πολιτικά προβλήματα που συσσωρεύθηκαν επί πολλά χρόνια προστίθενται νέα και αντί για λύσεις έχουμε «επιταγές της τρόικα» (δεν αντιλαμβάνονται τα Κυβερνητικά στελέχη ότι κάθε φορά που επικαλούνται την…τρόικα για τις ανάλγητες αποφάσεις τους ουσιαστικά ΑΠΑΞΙΩΝΟΥΝ τον θώκο εξουσίας που κατέχουν;)
Τα χρονίζοντα σημαντικά αιτήματα του λαού όχι μόνο δεν ικανοποιούνται αλλά διογκώνοντα με ταχείς ρυθμούς, και επί πλέον ως έθνος, λαός και κοινωνία απογυμνωμένοι από οράματα και ΕΛΠΙΔΑ βιώνουμε την ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ έχοντας βουλιάξει στο τέλμα της μίζας, της ρεμούλας, της αφιλοτιμίας, του ωχαδερφισμού της ανυποληψίας!...
Δεν ισχυρίζομαι ότι οι νεότεροι πολιτικοί μας ηγέτες μας οδήγησαν εδώ...εκ προθέσεως! Είναι αλήθεια, όμως, ότι έρπουμε πλέον εμείς οι κάποτε υψιπετείς Ελληνες και Ελληνίδες. Νέοι και νέες μέσα στα πανεπιστημιακά αμφιθέατρα αλλά και σε ζωντανές ομιλίες μου σε διάφορες πόλεις της πατρίδας μας μου θέτουν ένα οδυνηρό και αφοπλιστικό ερώτημα «αλήθεια πόσο πρέπει να μας μισείτε για να μας κληροδοτήσετε τον κόσμο που ετοιμάσατε για το δικό μας αύριο;»
