Τρίτη 21 Σεπτεμβρίου 2010

Η ΒΟΥΛΕΥΤΗΣ ΤΟΥ ΣΥ.ΡΙΖ.Α ΛΙΤΣΑ ΑΜΜΑΝΑΤΙΔΟΥ ΣΤΗΝ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΤΩΝ ΕΛΑΙΟΠΑΡΑΓΩΓΩΝ ΣΤΗΝ ΟΡΜΥΛΙΑ

Η Λίτσα Αμμανατίδου βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ στη συγκέντρωση ελαιοπαραγωγών στην Ορμύλια Χαλκιδικής

Σχεδόν στο σύνολό τους, οι ελαιοπαραγωγοί του Νομού Χαλκιδικής, ενώ έχει ξεκινήσει η περίοδος συγκομιδής της πράσινης ελιάς αρνούνται να....
συλλέξουν την παραγωγή τους και να την παραδώσουν στους εμπόρους που λειτουργούν ως καρτέλ, ώστε να λειτουργήσει αυτή η ενέργεια ως μοχλός πίεσης και να τους δοθούν τιμές που ανταποκρίνονται στην ποιότητα του προϊόντος, καλύπτοντας το αυξημένο κόστος παραγωγής και πετυχαίνοντας ένα εύλογο κέρδος για να ζήσουν με αξιοπρέπεια. Είναι γνωστό σε όλους ότι ο τελικός καταναλωτής αγοράζει πολύ ακριβά ανάλογα προϊόντα με ευθύνη των μεγαλεμπόρων που θέλουν να υπερκερδοφορούν.



Κλιμακώνοντας τις κινητοποιήσεις τους πραγματοποίησαν μια ακόμη μαζική συγκέντρωση τη Δευτέρα 20 Σεπτέμβρη οι παραγωγοί πράσινης βρώσιμης ελιάς της Χαλκιδικής στην Ορμύλια, όπου παραβρέθηκε η βουλευτής Β΄ Θεσσαλονίκης  του ΣΥΡΙΖΑ Λίτσα Αμμανατίδου-Πασχαλίδου.



Όπως επεσήμαναν εκπρόσωποι των ελαιοπαραγωγών δεν μπορούν να δεχτούν τις απρόσδεκτες τιμές των 0,80-0,85 ευρώ ανάλογα με την κατηγορία, την στιγμή που, σύμφωνα με την Διεύθυνση Γεωργίας της Ν.Α. Χαλκιδικής, το κόστος παραγωγής είναι κατά μέσο όρο 1,13 € το κιλό με παλαιότερα στοιχεία του 2007.



Η βουλευτής εξέφρασε στους συγκεντρωμένους την συμπαράσταση του ΣΥΡΙΖΑ στον δίκαιο αγώνα τους για να μην παραδώσουν τα προϊόντα τους στους εμποροβιομήχανους σε εξευτελιστικές τιμές και τόνισε πως υποχρέωση της κυβέρνησης και του ΥΠΑΑΤ, είναι να διασφαλίσει τη συνέχιση της παραγωγής και του εισοδήματος των αγροτών, όπως και να πατάξει τη λειτουργία των καρτέλ. Επίσης έδωσε έμφαση στην συλλογικότητα και την αλληλεγγύη των ελαιοπαραγωγών, στη λειτουργία υγειών συνεταιρισμών, ώστε να πετύχουν συνολικά τους στόχους των κινητοποιήσεών τους, διότι η διάσπασή τους εξυπηρετεί μόνο αυτήν και τις προηγούμενες κυβερνήσεις και τα καρτέλ, που έχουν διαχρονικά φέρει τον παραγωγικό κόσμο σε απόγνωση, χωρίς καμία διασφάλιση του αναγκαίου εισοδήματος και με χρέη προς τις τράπεζες τα οποία ανατοκίζονται με υψηλά επιτόκια. Πολιτική βούληση πρέπει να υπάρχει στη συνέχιση της αγροτικής παραγωγής στη χώρα μας και όχι η υπονόμευση και η διάλυσή της.