Εχω τη μυρωδια του χωματος και του γιασεμιου,ακομα στο μυαλο μου.Τη φωνη της μανας, καθως το βραδυ ειχε πεσει, κι εμεις χαμενοι στα στενα της γειτονιας,δε λεγαμε να γυρισουμε σπιτι.
Θυμαμαι μια Ελλαδα της γειτονιας,των παιδικων φωνων,μια Ελλαδα αλλιωτικη,που τα δικα μου παιδια δε θα εχουν τη χαρα να ζησουν.
Σαραντα χρονια,εφταναν για να....