«Το μήνυμα δεν είναι καθόλου ενθαρρυντικό για όσους εργάζονται καθ΄ οιονδήποτε τρόπο στο...
Δημόσιο ή παίρνουν σύνταξη από αυτό» γράφει η Άννα Παναγιωταρέα σε άρθρο της στον Ελέυθερο Τύπο. Διότι όταν αυτή η κυβέρνηση «αναζητά άλλους τρόπους εισροής εσόδων», οι υπάλληλοι κοιτάζουν τις τσέπες τους, όπου «υπήρχαν τα λεφτά» που έλεγε προεκλογικά ο κ. Γ. Παπανδρέου. Οτι στον ένα χρόνο της πρωθυπουργίας του τις «ξάφρισε» κι έμειναν πλέον πανί με πανί είναι δύσκολο ο ίδιος να το αντιληφθεί, ταξιδεύοντας συνεχώς από χώρα σε χώρα, χαμογελαστός, άνετος και λίαν συμπαθής.
ΑΠΟΔΕΙΞΗ γι’ αυτό είναι ότι προσπαθώντας σε διεθνές forum να δώσει την εικόνα της σύγχρονης Ελλάδας αναφέρθηκε σε «λίγα ερείπια» –εννοούσε τα αρχαία, γιατί εκείνα που αφήνει πίσω της, καθημερινά, η διακυβέρνησή του είναι αναρίθμητα– στο κανό, στις αναρριχήσεις, στις πεζοπορίες, στην ορειβασία, στο χειμερινό σκι… Η Ελλάδα στα μάτια του είναι ένας απέραντος «παιχνιδότοπος», μια σύγχρονη «Ντίσνεϊλαντ» των σπορ, της περιπέτειας και της ζωής στη φύση. Αλλες παραγωγικές δραστηριότητες δεν ξέρει να υπάρχουν.
Δεν τον αδικώ. Τα προηγούμενα μπορεί να συστήσει ενθέρμως εξ ιδίας πείρας. Τα άλλα καταρρέουν. Εν τω μεταξύ η Ελλάδα πορεύεται περίπου δεκαπέντε μέρες στον «αυτόματο». Στέλεχος της κυβέρνησης έλεγε χθες ένα παράδειγμα: «Εκεί που είχε ισορροπήσει η ηγεσία στο υπουργείο Παιδείας, μετά από αμοιβαίες υποχωρήσεις, έρχεται μία νέα υπουργός αναπληρωτής και ψάχνονται από την αρχή για τις αρμοδιότητες. Φεύγει η κ. Κατσέλη για το υπουργείο Εργασίας και αποκομίζει τον Καταναλωτή. Ο αθλητισμός πηγαινοέρχεται ανάμεσα στο υπουργείο Υγείας και Πολιτισμού σαν μπαλάκι του πινγκ πονγκ. Υπάρχει λογική συνέπεια;».
Αν δεν ήμασταν σε τέτοια κρίση, που ουδέτεροι οικονομικοί αναλυτές μάς θεωρούν ως ήδη πτωχεύσαντες, θα έλεγα πως οι πειραματισμοί και οι ακροβασίες που επιδίδεται ο πρωθυπουργός συνθέτοντας το κυβερνητικό σχήμα μπορεί να είχαν και το γούστο τους. Ανετοι θα ήμαστε. Τρέχοντα προβλήματα διαδικαστικής υφής θα αντιμετωπίζαμε. Ας το ψάχναμε και λιγάκι.
ΣΗΜΕΡΑ ΟΜΩΣ που ξέρουμε ότι δεν πάμε καλά, ότι χρειάζεται στιβαρή διακυβέρνηση, κοινωνική συνοχή, σταθερή οικονομική πολιτική, όχι παλινωδίες, ούτε πειραματισμούς, παίζουμε εν ου παικτοίς. Φυσικά τους πρώτους μήνες του 2010 καλά έκανε ο πρωθυπουργός και ήταν ιπτάμενος. Μήπως όμως τώρα πρέπει να προσγειωθεί; Εκτός κι αν είναι πεπεισμένος ότι η απουσία του είναι ευεργετικότερη για τον τόπο από ό,τι η παρουσία του.
