Αν όμως αυτές σου έχουν κλείσει την πόρτα κατάμουτρα, όπως έχουν κάνει για τη χώρα μας, με μόνη εξαίρεση κάτι μικροποσά και μάλιστα με τρίμηνη «διορία», τότε γιοκ επενδύσεις και γιοκ ανάπτυξη.
Όσα υποστήριξε ο φίλτατος κ. Γ. Παπακωνσταντίνου ενώπιον της Επιτροπής Οικονομικών της Βουλής δεν...
απέχουν από την πραγματικότητα.
Όπως δεν απέχουν από την πραγματικότητα τελικά και όσα υποστήριζε προεκλογικά, προ έτους περίπου, ο φίλτατος κ. Γ. Παπανδρέου, ότι «λεφτά υπάρχουν».
Το ατυχές στην περίπτωσή μας, όμως, είναι ότι αντί τα χρήματα αυτά να διοχετεύονται για επενδύσεις και για τη δημιουργία κερδών και πλούτου, διοχετεύονται για την παραγωγή ζημιών και ελλειμμάτων από τις ΔΕΚΟ και τους κάθε λογής οργανισμούς που ακόμη συντηρεί το ελληνικό κράτος.
Φίλτατοι της κυβέρνησης, εάν «κόβατε», αύριο κιόλας, το ποσόν των 300 εκατ. ευρώ από τη λειτουργία αυτών των ΔΕΚΟ και των οργανισμών και το διοχετεύατε σε έναν ακόμη ισχυρό κλάδο της ελληνικής οικονομίας, όπως για παράδειγμα ο τουρισμός, ξέρετε ποια θα ήσαν τα πολλαπλασιαστικά οφέλη για το σύνολο της οικονομίας αλλά και για τα φοροέσοδά σας;
Τεράστια.
Αν, φερ’ ειπείν, δίνονταν τα χρήματα αυτά για την κατασκευή μαρινών, από την απουσία των οποίων αποδεδειγμένα πάσχει η χώρα μας, και στη συνέχεια είτε τις πωλούσατε είτε τις εκμισθώνατε στον ιδιώτη, θα ωφελούνταν, πρώτον, οι κατασκευαστές τους και όσοι απασχολούνται από αυτούς, δεύτερον, αυτοί που θα τις εκμεταλλεύονταν και όσοι απασχολούνται από αυτούς, τρίτον, οι τοπικές οικονομίες και όσοι ζουν από αυτές και τέταρτον, ο κρατικός κορβανάς από τους φόρους που θα μαζεύατε.
Το απίθανο της υπόθεσης είναι δε ότι σε πολλές περιπτώσεις επενδύσεων δεν χρειάζονται καν λεφτά. Τίποτε. Ούτε δεκάρα τσακιστή.
Χρειάζεται όμως «τρόπος», που στη συγκεκριμένη περίπτωση ακούει στο όνομα «αποσβέσεις» και χαμηλότεροι φορολογικοί συντελεστές για την πραγματοποίηση επενδύσεων.
Χρειάζεται από κοινού με την απελευθέρωση των λεγομένων «κλειστών επαγγελμάτων» να απελευθερώσετε και την ελληνική οικονομία από τον ασφυκτικό εναγκαλισμό στην οποία εξακολουθεί να την υποβάλλει το κράτος.
Για παράδειγμα, απλοποιήστε τη διαδικασία έκδοσης αδειών για την κατασκευή και εκμετάλλευση μαρινών.
Μένω δε σε αυτό το ζήτημα, γιατί μια χώρα όπως η Ελλάδα, η οποία αντλεί περίπου το ένα πέμπτο των εσόδων της από τη λειτουργία μιας βιομηχανίας όπως η τουριστική, αδικεί κατάφωρα τον εαυτόν της στερώντας τη δυνατότητα περαιτέρω ανάπτυξης στον κλάδο αυτόν.
Θέλετε άλλους κλάδους; Δείτε τις εξαγωγικές επιχειρήσεις. Τα ίδια ακριβώς ισχύουν και γι’ αυτές.
Πριμοδοτήστε τις εξαγωγές με καλύτερους συντελεστές απόσβεσης και βελτιώστε έτσι όχι μόνον την οικονομική πορεία της χώρας, αλλά και το ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών και, εν τέλει, τη σχέση ελλείμματος προς ΑΕΠ.
Κάντε το ίδιο και για τις επενδύσεις στον τομέα των εναλλακτικών πηγών ενέργειας, ή όπου εσείς κρίνετε σκόπιμο.
Δώστε όμως «αέρα» στον ιδιωτικό τομέα και θα τη βρείτε την αναπτυξιακή οδό, όπως και τη δυνατότητα να βγει η χώρα μια ώρα αρχύτερα από το σημερινό της δημοσιονομικό αδιέξοδο.
Αυτό που χρειάζεται είναι να ανοίξει ο δρόμος και να δοθούν τα απαραίτητα κίνητρα.
Αυτό το άρθρο του Νίκου Δρόσου δίνει εν συντομία την ουσία της δεξιάς φιλελεύθερης οικονομικής πολιτικής. Σμίκρυνση του δημοσίου τομέα – διευκόλυνση της ιδιωτικής πρωτοβουλίας. Το ΠΑΣΟΚ με τους δημοσίους υπαλλήλους να αποτελούν τη συντριπτική μάζα των ψηφοφόρων του δεν μπορεί να ασκήσει μια τέτοια πολιτική. Η ΝΔ θα πρέπει να παρουσιάσει ένα πολύ πιο τολμηρό πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων και αποκρατικοποίησεων από ότι η κυβέρνηση.
euro2day.gr
