Σάββατο 23 Οκτωβρίου 2010

O TAΞΙΤΖΗΣ ΤΟΥ ΛΟΝΔΙΝΟΥ

Παίρνω ταξί από το αεροδρόμιο Χίθροου, να φτάσω γρήγορα στο πανεπιστήμιο όπου έχω συνάντηση. Ο ταξιτζής, αναγνωρίζοντας ότι είμαι Ελληνίδα, ανοίγει συζήτηση:
«Τα μάρμαρα στο Βρετανικό Μουσείο είναι από την Ακρόπολη;», ρωτάει. Δεν θέλω να συζητήσω για την ιδιοκτησία των «μαρμάρων» ή για τα αρχιτεκτονικά μέλη του Παρθενώνα. Ούτε καν για την Ακρόπολη. Του απαντώ, μονολεκτικά, ναι, να τελειώνουμε. «Αφού η Ακρόπολη είναι τόσο σπουδαία για τους Ελληνες, γιατί την κλείνετε; Ηρθα πέρυσι με την κόρη μου στην Αθήνα και δεν μας άφησαν να τη δούμε. Είδα στο BBC, την προηγούμενη εβδομάδα, τα επεισόδια με την Αστυνομία και τους φύλακες για να μπουν οι τουρίστες».
 «ΥΠΗΡΧΑΝ κάποια προβλήματα με τους υπαλλήλους», είπα. «Η Ακρόπολη είναι δική τους; Στο Βρετανικό δεν θα γινόταν ποτέ αυτό!». Σε λίγο γυρίζει και με ρωτάει: «Ο πρωθυπουργός Παπανδρέου που έχετε είναι γιος εκείνου που ήταν εδώ, στο Χέρφιλντ, πριν από λίγα χρόνια, άρρωστος;». «Μάλιστα», απαντώ. «Α!» μου λέει, «την πρώτη φορά που ήρθα στην Ελλάδα τότε ήταν. Είχα δει στις εφημερίδες μας τις γυμνές φωτογραφίες από τη γυναίκα του, στη Μύκονο, και πολύ μου άρεσαν. Οι Ελληνίδες είναι ελεύθερες και χυμώδεις…». Το άφησα ασχολίαστο και για να αλλάξω θέμα τον ρώτησα πώς αντιμετωπίζουν τον Κάμερον, που όπως λέγεται θα κόψει τα επιδόματα ανεργίας, που είναι τόσο υψηλά ώστε δεν χρειάζεται οι Βρετανοί να δουλεύουν! «Ετσι πρέπει να κάνει. Και εσάς θα σας τα κόψουν γιατί τα παίρνανε και οι πεθαμένοι, όπως είπε ο πρωθυπουργός σας στην τηλεόραση. Τους έβαλαν φυλακή;», με ρώτησε. «Τους πεθαμένους; Οχι, δεν έχει ολοκληρωθεί η έρευνα», είπα. «Στην κυβέρνηση του σοσιαλιστή Μπράουν παραιτήθηκε υπουργός για κατάχρηση είκοσι λιρών», μου είπε. Ευτυχώς που είχαμε φτάσει, οπότε στο «Εσείς έχετε διεφθαρμένους πολιτικούς;» του έδωσα το αντίτιμο και κατέβηκα. Ο ταξιτζής ήταν τόσο μελετημένος για την Ελλάδα γιατί ήταν Τουρκοκύπριος, όπως μου δήλωσε χαιρετώντας με. Είχε έρθει με την οικογένειά του στο Λονδίνο, έφηβος, λίγο μετά το 1974, με διπλή υπηκοότητα και θα γυρίσει πίσω, με τη σύνταξή του, μόλις τα βρουν οι δυο κοινότητες.

ΙΔΟΥ, ΛΟΙΠΟΝ, πώς μας «βλέπουν» απλοί άνθρωποι σαν τον Αχμετ: Η κλειστή Ακρόπολη ως ιδιοκτησία των συμβασιούχων. Οι «χυμώδεις και ελεύθερες» Ελληνίδες σε σχέση με τις περιβόητες φωτογραφίες της Μυκόνου στα βρετανικά πρωτοσέλιδα. Οι «πεθαμένοι» συνταξιούχοι του πρωθυπουργού που δεν μπαίνουν φυλακή. Οποία εικόνα για την Ελλάδα του 2010!

e-typos.com