λάθος κατεύθυνση. Αποτέλεσμα: η κατάσταση στην εκπαίδευση είναι κάτω και τον πάτο του βαρελιού. Άλλωστε η πιο ουσιαστική μεταρρύθμιση, η θέσπιση του μονοτονικού, ήταν έξω από τα μεταρρυθμιστικά προγράμματα. Για τη διάλυση της εκπαίδευσης δεν χρειάζεατι να πούμε πολλά. Ένας νόμος, μια μεταμεσονύχτια τροπολογία ψηφισμένη από μια χούφτα κυβερνητικών βουλευτών, έβαλε την ταφόπλακα. Η θέσπιση του μονοτονικού είναι η αιτία της σημερινής αφασίας και η αρχή της ήσσονος προσπάθειας στην εκπαίδευση.
Έτσι, με την κατάργηση της βάσης του 10, φέτος είχαμε το φαινόμενο εισαγωγής σπουδαστή με βαθμολογία κάτω από τη μονάδα. Δηλαδή κραυγαλέα επιβράβευση όχι της ήσσονος προσπάθειας, αλλά της μη προσπάθειας. Προέκταση της τακτικής αυτής αποτελεί και το νέο νομοσχέδιο που κατατέθηκε στην Επιτροπή Μορφωτικών Υποθέσεων της Βουλής προς συζήτηση. Με το νέο νομοσχέδιο επιχειρείται: «Η σύνδεση προγραμμάτων της μη τυπικής εκπαίδευσης με το σύστημα της τυπικής εκπαίδευσης γίνεται μέσω σπονδυλωτών και πιστοποιημένων προγραμμάτων μάθησης, τα οποία παρέχουν τη δυνατότητα αναγνώρισης, άθροισης και μεταφοράς πιστωτικών μονάδων εκπαίδευσης από το ένα σύστημα στο άλλο. Με τον όρο σπονδυλωτό νοείται το πρόγραμμα που είναι δομημένο υπό τη μορφή ενοτήτων μαθησιακών αποτελεσμάτων, οι οποίες εκφράζονται αριθμητικά με πιστωτικές μονάδες». Και στην κορφή κανέλλα!
Από κατά υπέρ των κολεγίων
Μέσα από αυτό το ασαφές νομοσχέδιο, η υπουργός επιθυμεί να μοριοδοτούνται οι απόφοιτοι ΙΕΚ και Κολεγίων, προκειμένου να συνεχίζουν τις σπουδές τους σε ΤΕΙ και ΑΕΙ. Δηλαδή από τις κινητοποιήσεις εναντίον των Κολεγίων φθάσαμε όχι απλώς στην αναγνώρισή τους, αλλά και στην πριμοδότηση των αποφοίτων τους για την εισαγωγή τους σε ΤΕΙ και ΑΕΙ. Αν μάλιστα λάβουμε υπ’ όψη μας ότι τα πιο σοβαρά ΙΕΚ είναι τα ιδιωτικά, τότε έχουμε την περίεργη «σοσιαλιστική» επιβράβευση των ιδιωτών επιχειρηματιών της εκπαίδευσης. Στην ουσία όμως υπάρχει και μια μεγάλη αλήθεια.
Οι Έλληνες επιχειρηματίες, ακόμα και όταν δεν ήταν αναγνωρισμένα τα πτυχία των Κολεγίων, προτιμούσαν την πρόσληψη αποφοίτων τους περισσότερο από την πρόσληψη αποφοίτων αντιστοίχων, κυρίως, ΤΕΙ και μάλιστα σε πολλές περιπτώσεις με υψηλότερη αμοιβή. Αυτό σημαίνει ότι οι σπουδαστές των Κολεγίων έχουν αποκτήσει μεγαλύτερες ικανότητες από τις σπουδές τους. Αυτό φάνηκε και φέτος από τις προτιμήσεις των υποψηφίων. Παρά την κατάργηση της βάσης του 10, ιδιαίτερα σε ορισμένα τμήματα, ή δεν υπάρχουν καθόλου σπουδαστές ή υπάρχουν κενές θέσεις. Η προτίμηση των υποψηφίων προς τα Κολέγια έχει δύο σκέλη. Το ένα είναι η καλύτερη ποιότητα σπουδών και η δυνατότητα μεταπτυχιακών σε ξένα πανεπιστήμια ή στα ίδια με αναγνώριση του ξένου πανεπιστημίου. Το δεύτερο είναι οικονομικό. Ένας σπουδαστής που έχει πετύχει σε περιφερειακό ΤΕΙ ή ΑΕΙ χρειάζεται τα ίδια χρήματα, όσα και τα δίδακτρα ενός Κολεγίου και μένει σπίτι του. Αν μάλιστα υπολογίσουμε ότι, εάν αποφασίσει εξ αρχής την φοίτησή του σε ένα Κολέγιο, γλυτώνει και τα έξοδα φροντιστηρίου, αφού δεν χρειάζονται εξετάσεις για την εισαγωγή τους.
Επαγγελματικός προσανατολισμός και σπουδές
Η μέχρι τώρα προτίμηση αποφοίτων Κολεγίων στις προσλήψεις, σημαίνει ότι τα Κολέγια προετοιμάζουν αποφοίτους σε ειδικότητες που έχει ανάγκη η αγορά εργασίας. Η αλήθεια είναι ότι δειλά κάποιοι υπουργοί θέλησαν να συνδέσουν τις σπουδές με τον επαγγελματικό προσανατολισμό. Συνάντησαν όμως τη σφοδρή αντίδραση των συνδικαλιστών φοιτητών, κυρίως της αριστεράς. Έτσι συνεχίζουμε να έχουμε τον μεγαλύτερο, αναλογικά, αριθμό γιατρών, πολιτικών μηχανικών και δικηγόρων. Συνεχίζουμε να βγάζουμε αποφοίτους από σχολές Διοίκησης Επιχειρήσεων, όταν οι ελληνικές επιχειρήσεις κλείνουν η μία πίσω από την άλλη ή μετακομίζουν σε άλλες χώρες με μικρότερο φορολογικό συντελεστή και χαμηλότερους μισθούς και κόστος παραγωγής. Με δεδομένο ότι τη συντριπτική πλειοψηφία των βουλευτών την αποτελούν γιατροί, πολιτικοί μηχανικοί και δικηγόροι, φθάσαμε στο σημείο να απαιτείται παρουσία δικηγόρου ακόμα και στον περίπατό μας, ενώ οι υπόγειες διαδρομές συναλλαγής από συναδελφική αλληλεγγύη δίνουν και παίρνουν. Από την άλλη δεν έχουν συνδεθεί τα διάφορα περιφερειακά ΤΕΙ και ΑΕΙ με τις αναπτυξιακές ανάγκες των τοπικών κοινωνιών. Χαρακτηριστικό είναι ότι υπάρχουν σε κάθε ΤΕΙ τμήματα Γεωπονίας.
Αν εξαιρέσουμε την Κρήτη, κανένα άλλο ΤΕΙ δεν έχει εκπονήσει προγράμματα βελτίωσης και ανάπτυξης της τοπικής γεωργίας. Από την άλλη όμως δεν έχουμε και από τους τοπικούς άρχοντες παραγγελία προς τα ΤΕΙ για την εκπόνηση αναλόγων προγραμμάτων. Όλοι τους επιθυμούν την πρόκληση εντυπώσεων, ξοδεύουν χρήματα σε άχρηστα έργα βιτρίνας ή προσκαλούν αμφιβόλου ποιότητας καλλιτεχνικά σχήματα. Και όμως η συνεργασία αυτή μπορεί να είχε αποδώσει καρπούς και να είχε αναπτύξει τις τοπικές κοινωνίες. Αλλά και οι πολιτικοί, ιδρύοντας τα περιφερειακά ΤΕΙ και ΑΕΙ, δεν είχαν στο μυαλό τους κάτι τέτοιο. Τους ενδιέφερε περισσότερο η επιδερμική οικονομική ανάπτυξη από τον αριθμό των σπουδαστών και το βόλεμα κάποιων δικών μας σε καθηγητικές έδρες.
Από την Εθνική Παιδεία στη δια Βίου Αμάθεια
Κανείς υπουργός μέχρι σήμερα δεν έχει ασχοληθεί με την πραγματική εκπαίδευση. Η εκπαίδευση ξεκινά από το Νηπιαγωγείο, συνεχίζει στο Δημοτικό, στο Γυμνάσιο καιστο Λύκειο και καταλήγει στα ΤΕΙ & ΑΕΙ. Αν εξαιρέσουμε την κατάργηση διδασκαλίας των Αρχαίων Ελληνικών, την μερική επαναφορά τους και το θεσμό του ολοήμερου σχολείου, που όμως τείνει να καταργηθεί στην πράξη, μόνο ο θεσμός του σχολικού τροχονόμου υπάρχει. Πρωτοβάθμια και Μέση Εκπαίδευση έχουν αφεθεί στο έλεος των συνδικαλιστών δασκάλων και καθηγητών.
Έτσι φθάσαμε στην εκπλήρωση του οράματος της Άννας Διαμαντοπούλου και πέρα από αυτό. Δεν θα γίνουν δεύτερη επίσημη γλώσσα τα αγγλικά, αλλά πρώτη. Αυτό θα συμβεί με την εφαρμογή της διδασκαλίας της ξένης γλώσσας από την Α’ Δημοτικού. Η διδασκαλία της ξένης γλώσσας πρέπει να αρχίζει αφού ο μικρός μαθητής έχει εδραιώσει τη γνώση της μητρικής του, πράγμα αδύνατο σε ένα πρωτάκι. Αποτέλεσμα θα είναι η γλωσσική σύγχυση, που θα αποκλείσει καλή γνώση μιας γλώσσας. Αυτό το ζούμε τόσο στα παιδιά των αλλοδαπών που ζουν στη χώρα μας, όσο και στα παιδιά των Ελλήνων μεταναστών. Αλλά υποκρύπτεται και μεγαλύτερος κίνδυνος.
Είναι φυσικό τα παιδιά να τα προσελκύσει η εκμάθηση μιας γλώσσας με λιγότερους γραμματικούς και συντακτικούς κανόνες, όπως είναι τα αγγλικά. Αν όμως λογαριάσουμε και το βομβαρδισμό με τους αγγλικούς όρους μέσα από τις διαφημίσεις, τον προφορικό λόγο αλλά και τη χρήση τους από τους φωστήρες των ΜΜΕ, τότε δεν χρειάζεται πολλή φαιά ουσία για να κατανοήσουμε ότι τα αγγλικά θα γίνουν η κύρια γλώσσα των μικρών μαθητών. Τότε θα μας είναι αδιάφορο το πόσοι θα μπαίνουν στα ΤΕΙ & ΑΕΙ, αφού μόνον της ελληνικής Παιδείας δεν θα μετέχουν. Η απάλειψη του προσδιορισμού Εθνική από τον τίτλο του υπουργείου Παιδείας, δεν φαίνεται να είναι και τόσο αθώα.
elkosmos.gr
