Το κόλπο του «καλού μπάτσου» από τον ΓΑΠΉ
Τι κατάλαβα από την ομιλία Παπανδρέου στη ΔΕΘ
Γράφει για ta xalia ο Δημοσιογράφος Χρήστος Νικολαίδης...
Αναμφισβήτητα η κορυφαία στιγμή της ομιλίας Παπανδρέου στη ΔΕΘ, το peak, που λένε και οι Αμερικάνοι, ήταν το σημείο στο οποίο είπε ότι θα...
ζητήσει από τον υπουργό Οικονομικών να κάνει ό,τι μπορεί για να ενισχύσει τους χαμηλοσυνταξιούχους… Ειλικρινά μού θύμισε το κόλπο του «καλού και του κακού μπάτσου», που «παιζόταν» επί δεκαετίες, όχι μόνο στις ταινίες του Χόλιγουντ αλλά και στα υπόγεια της Βαλαωρίτου…
Είναι μία διατύπωση που κάθε άλλο παρά ταιριάζει σε μία ομιλία του αρχηγού μίας κυβέρνησης, ιδίως σε μία τόσο σημαντική εκδήλωση. Δηλαδή τι ήθελε να μας πει ο πρωθυπουργός; Ότι με τη φράση αυτή έκανε το καθήκον του ως προς την υπεράσπιση των ασθενεστέρων και από εδώ και πέρα είναι δουλειά του αρμόδιου υπουργού; Και εάν δηλαδή ο κ. Παπακανωσταντίνου (αν λέμε), δεν συμμορφωθεί και συνεχίσει τις σκληρές επιθέσεις του προς τα λαϊκά εισοδήματα, ο πρωθυπουργός είναι άμοιρος ευθυνών;
Ο καθένας θα περίμενε αυτήν την κρίσιμη ημέρα, σε αυτήν τη σημαντική ομιλία, στην οποία παραδοσιακά εξαγγέλλεται η οικονομική πολιτική της χρονιάς, να ακούσουμε διαβεβαιώσεις του τύπου «η κυβέρνηση θα κάνει αυτό, δεσμευόμαστε για το άλλο, υποσχόμαστε το τρίτο, εξαγγέλλουμε το τέταρτο, μελετούμε το πέμπτο»… Σοβαρά και ενιαία… Όχι με τη λογική, εγώ του τα είπα, αλλά…
Επίσης, ο κ. Παπανδρέου, κάνοντας μία δυνατή επίκληση στον πατριωτισμό μας, επιχείρησε να μας κάνει να ερωτευθούμε το Μνημόνιο και την Τρόικα, λέγοντας απλά και χαρακτηριστικά ότι για το χάλι μας δεν φταίνε αυτοί. Ωστόσο αυτοί θα μας το διορθώσουν. Επιβεβαίωσε δηλαδή ό,τι η ελληνική κοινωνία σιγοψιθυρίζει στα καφενεία: πως η δική του κυβέρνηση (όπως και η προηγούμενη υποθέτουμε εμείς) είναι περίπου ανίκανη και ανήμπορη να προωθήσει τις πανθομολογούμενες αλλαγές στο κράτος και την οικονομία. Οι οποίες αλλαγές μπορούν να υλοποιηθούν μόνο υπό τον μπαμπούλα του ΔΝΤ και της τρόικας. Ο αυτομηδενισμός του πολιτικού σε όλο του το μεγαλείο…
Για την ουσία του Μνημονίου όμως δε μας είπε κουβέντα. Όσο περνά ο καιρός τόσο περισσότερο καταλαβαίνουμε ότι συνάφθηκε για να σώσει όχι εμάς αλλά τους δανειστές μας. Ότι δε μειώνει το Δημόσιο Έλλειμμα και το Χρέος, αφού το παραδίδει στη λήξη του όσο το παρέλαβε και πως μας εξασφαλίζει μία περιστασιακή ρευστότητα δηλαδή σταθερότητα για να μην έχουν πρόβλημα τα χρεόγραφα που φυλάσσονται στα θησαυροφυλάκια των Κεντρικών Τραπεζών Γαλλίας και Γερμανίας. Οι κύριοι του ΔΝΤ δεν ξέρουν από κοινωνική πολιτική, απλώς θέλουν τα λεφτά τους πίσω. Δεν είναι δουλειά τους να σκεφτούν τους συνταξιούχους, την τιμή της βενζίνης, τα λουκέτα και το πάγωμα της αγοράς. Αυτή είναι μία δουλειά την οποία ο κ. Παπανδρέουμδυσκολεύεται να αναλάβει…
Όσο για τον πατριωτισμό; Ασφαλώς όλοι οι υγιώς σκεπτόμενοι Έλληνες προσευχόμαστε ώστε να πετύχει ο κ. Παπανδρέου. Όλοι έχουμε γνώμη για τα όσα συμβαίνουν, ωστόσο αυτός αποφασίζει γιατί αυτή τη δουλειά του αναθέσαμε μόλις πέρυσι.
Η υπόλοιπη ομιλία δεν είχε αξιοσημείωτα μηνύματα, αν εξαιρέσει κανείς την ανακοίνωση της ρύθμισης των χρεών, ακόμη και όσων εκκρεμοδικούν, «όχι ως μία ακόμη τελευταία φορά», όπως πολύ εύστοχα παρατήρησε. Η κυβέρνηση Παπανδρέου συνεχίζει την ελληνική παράνοια που θέλει τους μπαταχτσήδες αντί να κυνηγιούνται, να επιβραβεύονται με ευνοϊκές ή και χαριστικές ρυθμίσεις. Λίγο ρευστό και ξεχνούμε την παρανομία. Αλλά είπαμε, αυτή θα είναι η τελευταία φορά… Και ποιος να το πιστέψει;
Από εκεί και πέρα είχαμε μακροσκελείς αναφορές στην ανάπτυξη, ιδίως της Βόρειας Ελλάδας που έχει τεράστιες δυνατότητες, τη διαφάνεια, την πάταξη της φοροδιαφυγής και της λαμογιάς, την επιβράβευση της σωστής επιχειρηματικότητας και τον εκσυγχρονισμού του κράτους. Άλλωστε αυτά τα ακούμε κάθε χρόνο από τον εκάστοτε πρωθυπουργό. Οι τοποθετήσεις, που εκφράζουν το αυτονόητο και είναι πολύ δύσκολο να διαφωνήσει ο οποιοσδήποτε με αυτές, είναι πληκτικά ομοιόμορφες και διαφέρουν μόνο στις λεκτικές διατυπώσεις.
Το ζήτημα δεν είναι να τα λέμε ξανά και ξανά…
Ας ελπίσουμε ότι θα τα παλέψει αυτά τα θέματα ο κ. Παπανδρέου. Και ας ευχηθούμε ότι θα τα καταφέρει. Μόνο, που προς στιγμή έχει ντισαβαντάζ. Για όσα μας μίλησε εδώ και 10 μήνες, έπεσε έξω. Κανένα από τα νούμερα του Μνημονίου δεν επιβεβαιώθηκε, ούτε στις εισπράξεις φόρων, ούτε στον περιορισμό των ελλειμμάτων σε υπουργεία, ΔΕΚΟ και νοσοκομεία. Το δημόσιο έλλειμμα μας το παρουσιάζουν μειωμένο, ωστόσο αυτό μάλλον οφείλεται στη στάση πληρωμών που έχει κηρύξει εδώ και 11 μήνες το ελληνικό Δημόσιο…
Το οποίο πλέον χρωστά σε όποιον έχει ΑΦΜ…
