στην βάση αρχών. Πιο θεμελιακή αρχή από την εφαρμογή των ανθρωπίνων δικαιωμάτων που
περιλαμβάνουν την αποκατάσταση του δικαιώματος ιδιοκτησίας στην λύση, δεν μπορώ να...
διανοηθώ. Οι προτάσεις μας στο περιουσιακό παρέχουν την ευκαιρία να αξιολογήσουμε το
καθαυτό περιεχόμενο τους, όσο και την διαπραγματευτική μας τακτική. Επομένως, τι είδους
(περιεχόμενο) προτάσεις έπρεπε να υποβάλουμε εφόσον διαπραγματευόμαστε στη βάση αρχών;
Θεμελιακές αρχές που έπρεπε να συνιστούν την φιλοσοφία των προτάσεών μας είναι
η ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΝΟΜΙΜΌΤΗΤΑ και η ΜΗ-ΔΙΆΚΡΙΣΗ στην απόδοση της περιουσίας και στον
τρόπο εφαρμογής τυχόν εξαιρέσεων. Άλλωστε, τις θεμελιακές αρχές της Ε.Ε. δεσμεύτηκε ο
Πρόεδρος να διεκδικεί, την Ε.Ε. επιζητούν οι Τ/κ και στην Ε.Ε. ζητά να ενταχθεί η Τουρκία.
Στην πραγματικότητα, διαπραγμάτευση στην βάση τέτοιων αρχών δεν υπάρχει, αφού η
διαπραγμάτευση είναι στην βάση της τουρκικής αντίληψης περί διζωνικότητας με σκοπό τον
εθνοτικό διαχωρισμό. Το «σωστό περιεχόμενο» που ΗΤΑΝ η δική μας ερμηνεία στον όρο Διζ.
Δικ. Ομ. δεν υπάρχει (εξού και «ΗΤΑΝ»!) αφού οι προτάσεις ΕΙΝΑΙ διαποτισμένες από την
τουρκική αντίληψη περί διζωνικότητας. Αυτό επαναφέρει το «ασυγχώρητο» λάθος ανοχής που
επέδειξε η Κυπριακή Δημοκρατία στην αφαίρεση από την Έκθεση του ΓΓ του ΟΗΕ (Ιούνιο 2009)
αναφοράς στην Απόφαση ΔΕΚ για τους Όραμς, παρά την συμπαιγνία Ντάουνερ-Πάσκο με τους
Τούρκους ώστε να προωθηθεί η διζωνικότητα αλά τούρκα εις βάρος της ερμηνείας που η Ε/κ
πλευρά προσέδιδε για δεκαετίες στον όρο. Επιπλέον, οι δικές μας προτάσεις εισάγουν την έμμεση
φυλετική διάκριση υπέρ των Τούρκων!
Χωρίς αμφιβολία, η Κυπριακή Δημοκρατία υπερέχει στον σεβασμό του δικαιώματος της
περιουσίας και προς τούτο, το νόμιμο κράτος διαφυλάττει τις Τ/κ περιουσίες. Διαπραγμάτευση
στη βάση αρχών θα σήμαινε ότι η Ε/κ πλευρά ζητά αποκατάσταση ΟΛΩΝ των περιουσιών στους
ιδιοκτήτες τους (Ε/κ και Τ/κ) στην βάση της νομιμότητας και χωρίς φυλετικές διακρίσεις. Τυχόν
κριτήρια για εξαιρέσεις λόγω πρακτικά μη αναστρέψιμων καταστάσεων, δεν τίθενται εκ των
προτέρων από εκείνον που διαπραγματεύεται στην βάση αρχών. Η συμπερίληψη εξαιρέσεων
είναι θέμα πρέπει να απασχολεί την άλλη πλευρά, όχι την δική μας που υποτίθεται εμμένει σε
αρχές. Και τυχόν εξαίρεση που γίνεται αποδεκτή, πρέπει να εδράζεται στην αρχή της μη διάκρισης
για όλους τους πολίτες (Ε/κ και Τ/κ).
Όταν εμείς που επιδιώκουμε καθολική αποκατάσταση της ιδιοκτησίας,
θέτουμε
κριτήρια που ανατρέπουν την αρχή, είναι αυτό διαπραγμάτευση στη βάση αρχών; Τέτοιες
παρεκκλίσεις έπρεπε να τίθενται από την Τουρκική πλευρά κι εμείς, αν αποδεχόμασταν
έπρεπε να ζητούμε αντάλλαγμα. Περιοριζόμαστε σε δύο παραδείγματα, δείγμα της όλης
ασυναρτησίας. Οι προτάσεις εισάγουν τον όρο «σημερινός χρήστης περιουσίας» (παρ. 9), που
καλύπτει όλους τους παράνομους που κατέχουν Ε/κ περιουσίες στα κατεχόμενα. Εν ολίγοις,
σε έγγραφο της Ε/κ πλευράς ανατρέπεται ενσυνείδητα η αρχή της νομιμότητας. Ούτε
καν υιοθετείται προσδιορισμός ήπιος μεν αλλά σωστός π.χ. παράνομος ή μη-νόμιμος χρήστης.
Σύμφωνα με την παρ. 11, σε περίπτωση που παράνομος κάτοχος μιας περιουσίας
(Τ/κ ή έποικος που νέμεται Ε/κ περιουσία) ισχυριστεί ότι παράδοση της Ε/κ περιουσίας θα
προκαλέσει δυσανάλογη ταλαιπωρία στον ίδιο, έχει απλά το βάρος να πείσει την αρμόδια
Επιτροπή! Πρόκειται για έμμεση αλλά σαφή διάκριση που ευνοεί τους παράνομους Τούρκους
σφετεριστές Ε/κ περιουσιών. Αν όμως, κάποιος Ε/κ εγκατασταθεί αυθαίρετα σε Τ/κ περιουσία
στις ελεύθερες περιοχές (π.χ. στα Πολεμίδια), αυτή η Κυβέρνηση θα τον χειριστεί ως παράνομο
σφετεριστή περιουσίας και όχι ως «σημερινό χρήστη περιουσίας». Η πρόνοια συνιστά πολιτικό
έγκλημα διότι η διάκριση προτείνεται από εμάς υπέρ των Τούρκων, ενάντια στην νομιμότητα!
Ο Πρόεδρος εξελέγη με την δέσμευση να διαπραγματευτεί στην βάση αρχών και οι
προτάσεις άλλα δείχνουν. Από πάνω, η όποια κατάληξη θα είναι μια μέση απόσταση ανάμεσα
στις δικές μας «θέσεις» και τις θέσεις Έρογλου, πράγμα που διασφαλίζει την τουρκική απαίτηση
για να επικρατεί στην «βόρεια ζώνη» μια ανώτερη φυλή, η Τουρκική, στην «νότια ζώνη» ένα μίγμα
και την Κύπρο ολόκληρη υπό τον στρατηγικό έλεγχο της Τουρκίας.
Κώστας Μαυρίδης
