Ο Ραγκούσης είναι ένα πρόσωπο "μυστήριο" στην ελληνική πολιτική σκηνή. Ένα πρόσωπο, το οποίο εξακολουθεί και παραμένει σχετικά άγνωστο, αν αναλογιστεί κάποιος την άκρως θεαματική "τροχιά" που ήδη έχει διανύσει στο πολιτικό μας στερέωμα. Ένας πραγματικά "πετυχημένος" άνθρωπος, που κανένας δεν γνωρίζει πώς ακριβώς και... για ποιον ακριβώς λόγο "πέτυχε". Ένας πραγματικά "προβεβλημένος" άνθρωπος, που κανένας δεν γνωρίζει για τι ακριβώς "προβλήθηκε". Ένας "αλεξιπτωτιστής" της δημόσιας ζωής. Δεν γνωρίζουμε αν πρόλαβε να βγάλει τις σαγιονάρες του και να λύσει τη μαγειρική ποδιά του πριν αναλάβει τον κορυφαίο ρόλο του στην πολιτική μας σκηνή.
Τόση ήταν η βιασύνη του Giorgo να τον αναδείξει.
Ήδη συνδέεται με ένα "μεγάλο" σχέδιο του giorgikou ΠΑΣΟΚ και αυτό είναι το
Σχέδιο Καλλικράτης. Το να σχεδιάσεις εξ’ αρχής το αυτοδιοικητικό σύστημα μιας
ολόκληρης χώρας απαιτεί τουλάχιστον μια τεράστια γνώση και βέβαια μια ανάλογη
πολιτισμική παιδεία. Απαιτεί ένα τεράστιο μείγμα γνώσεων οικονομίας, ιστορίας,
πολιτικής, χωροταξίας, αλλά και διοίκησης. Θα περίμενε κάποιος μια τέτοια κολοσσιαία
αλλαγή να αποτελεί προϊόν μελέτης επιτροπών σοφών σε συνεργασία με τις τοπικές
κοινωνίες. Τέτοιο έργο δεν μπορεί να έχει τη μορφή ενός κοινού νομοθετήματος ενός
απλού υπουργού και μάλιστα χωρίς να έχει αναπτυχθεί ένας κοινωνικός και
επιστημονικός διάλογος …Χωρίς να εντοπιστούν όλα τα προβλήματα και οι τυχών
κίνδυνοι, που μπορούν να ελλοχεύουν από την εφαρμογή του. Και όμως… ένα τέτοιο
τιτάνιο έργο το εμφάνισε ο υπερυπουργός Ραγκούσης λίγους μήνες μετά την εκλογική
νίκη του ΠΑΣΟΚ.
Είναι προφανές ότι ο άνθρωπος το είχε έτοιμο. Το είχε δουλεμένο πολύ πριν
αναλάβει την εξουσία το ΠΑΣΟΚ. Προφανώς τους χειμώνες, που δεν είχε δουλειά το
ταχυφαγείο στην Πάρο, αυτός καθόταν και "δούλευε" το Σχέδιο Καλλικράτης. Να
υποθέσουμε ότι στις εποχές αυτές, που δεν υπήρχε μεγάλη ανάγκη για τηγανιτές
πατάτες, αυτός το "δούλευε". Να υποθέσουμε ότι θα κατέπληξε την Πάρο με το πάθος
του. Είναι τόσο μεγάλες οι ανάγκες αυτού του "εφευρήματος", που είμαστε σίγουροι ότι
θα έσβηνε τις ψησταριές και δεν θα πήγαινε σπίτι του. Θα καθόταν μέσα στο μαγαζί να
μελετήσει πολιτική ιστορία και χωροταξία. Πολλές φορές θα ήταν τόσο
"απορροφημένος", που δεν θα μας φαινόταν παράξενο αν τύλιγε και κανένα μπιφτέκι
με σελίδες από το μελλοντικό νομοσχέδιο Καλλικράτης.
Τώρα εμφανίζεται και πάλι ο ίδιος Υπεράνθρωπος Ραγκούσης να θέλει να
"ρυθμίσει" και την ίδια τη δημοκρατική λειτουργία. Αυτός είναι υποτίθεται ο εμπνευστής
του νέου εκλογικού νόμου ρωμαϊκής φιλοσοφίας. Γιατί; Γιατί ο "καίσαρας" θ' αποφασίζει
για την επιλογή των βουλευτών και ο κομματικός "όχλος" απλά θα υπερψηφίζει τις
αποφάσεις του "φωτισμένου" τιμονιέρη. Ο ίδιος άνθρωπος, που έδωσε δικαίωμα
"βοής" σε Πακιστανούς μετανάστες, θα μετατρέψει σε "βόες" και τους υπόλοιπους
πολίτες. Αντί να "ελληνοποιήσει" τους Πακιστανούς θα "πακιστανοποιήσει" τους
Έλληνες. Μιλάμε για "μορφή", που θα γράψει ιστορία στην πολιτική ιστορία αυτού του
τόπου.
Για όλους αυτούς τους λόγους μπαίνουμε στον πειρασμό να εξετάσουμε σε
μεγαλύτερο "βάθος" το ποιόν του. Να δούμε τέλος πάντων το μπακράουντ του
ανθρώπου εκείνου, που —έστω και τυπικά— "επωμίζεται" το βάρος αυτών των
επαναστατικών καινοτομιών. Να δούμ ε ποιος είναι αυτός , ο οποίος θα
"πακιστανοποιήσει" την Ελλάδα και τη δημ οκρατία της . Εμ είς δεν είμ αστε
κακοπροαίρετοι σαν αυτούς, οι οποίοι θέλουν τον "τίποτε" Ραγκούση" να έχει επιλεγεί
από τον ανασφαλή Giorgo ακριβώς επειδή είναι ένα "τίποτε". Θεωρούμε υποχρέωσή
μας να ψάξουμε τα "προσόντα" του, για να δούμε την ποιότητα του ανδρός. Ένας
ακόμα λόγος, που μας υποχρεώνει ν ' αναζητήσουμε το βιογραφικό του, είναι και το
γεγονός ότι ο Ραγκούσης —εκτός όλων των άλλων— παριστάνει και τον
"θεματοφύλακα" της αξιοκρατίας στην Ελλάδα.
Μαζί με τον στην κυριολεξία αγράμματο κοινωνιολόγο Giorgo έχουν αναλάβει να
προστατεύσουν την αξιοκρατία στην Ελλάδα. Οι "εμπνευσμένοι" της "συμμετοχικής
δημοκρατίας", οι "ειλικρινείς" του "…χρήματα υπάρχουν" ανέλαβαν σαν "άξιοι" και την
"αξιοκρατία" στην Ελλάδα. Ως υπουργός εσωτερικών έχει δώσει παντού τις
διαβεβαιώσεις του ότι …αυτά που ήξεραν οι διεφθαρμένοι κομματάνθρωποι
"τελείωσαν" …Από σήμερα και πέρα η Ελλάδα ανήκει στη ραγκουσοεποχή της
αξιοκρατίας …Όλοι "ίσοι" απέναντι στον νόμο χωρίς καμία εξαίρεση …Όλοι τις ίδιες
"ευκαιρίες" χωρίς καμία εξαίρεση. "Εγγυητής" ο Ραγκούσης. Ο "άξιος" Ραγκούσης, που
δεν ανέχεται τα κομματικά "ραβασάκια".
Ψάχνουμε στο "ίντερνετ" και βρίσκουμε το βιογραφικό του. Το επίσημο βιογραφικό
του, όπως το έχει δώσει ο ίδιος. Μακροσκοπικά να το εξετάσει κάποιος, αυτό το
βιογραφικό κάπου δεν θα τον ικανοποιήσει. Κάπου θα του φανεί "ολιγοβαρές".
Υπάρχουν ταμίες σε ΚΤΕΛ, οι οποίοι έχουν καλύτερο βιογραφικό από τον
οικονομολόγο "επιστήμονα" Ραγκούση. Τον υπερυπουργό Ραγκούση. Εμείς όμως δεν
θα περιοριστούμε στη μακροσκοπική εξέταση. Εμάς μας αρέσει να βλέπουμε "πίσω"
από τα γράμματα. Να κάνουμε συνδυασμούς και να βγάζουμε στην επιφάνεια τις
"κρυφές" εικόνες. Αυτές, οι οποίες δεν φαίνονται και ενοχλούν αυτούς, οι οποίοι
αποκαλύπτονται από αυτές.
Το βιογραφικό του Γιάννη Ραγκούση
• Γεννήθηκε στις 11 Δεκεμβρίου 1965.
• Παντρεμένος με την Κατερίνα Ρούσσου και πατέρας τριών παιδιών.
• Πτυχιούχος του Οικονομικού Τμήματος του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου
Θεσσαλονίκης με βαθμό άριστα.
• Κάτοχος μεταπτυχιακού τίτλου σπουδών του Πανεπιστημίου Σάσσεξ της Μ.
Βρετανίας στην Οικονομική Ανάπτυξη.
• Δήμαρχος Πάρου, εκλεγμένος το 2002 με 54,7% και το 2006 με 67,7%.
• Μέλος του Δ.Σ. της Τ.Ε.Δ.Κ. Ν. Κυκλάδων, επικεφαλής της Επιτροπής
Περιβάλλοντος.
Πολιτική δράση
• Μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΠΑΣΟΚ 1994-1996.
• Γραμματέας της ΠΑΣΠ ΑΕΙ 1991-92.
• Γραμματέας Διεθνών Σχέσεων Ν. ΠΑΣΟΚ, όταν η νεολαία ΠΑΣΟΚ έγινε για
πρώτη φορά μέλος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς Νεολαίας 1990-91.
• Μέλος του Κεντρικού Συμβουλίου της ΦΕΑΠΘ 1986-89 και της ΕΦΕΕ 1991-92.
Επαγγελματική εμπειρία
• Γενικός Διευθυντής του Κέντρου Ερευνών για Θέματα Ισότητας (ΚΕΘΙ) από την
ίδρυσή του μέχρι το 1995.
• Ειδικός σύμβουλος του Έλληνα Επιτρόπου κ. Χρ. Παπουτσή 1995-98.
• Από το 1999 μέχρι σήμερα ιδιοκτήτης εστιατορίου franchising (Goody's) στην
Πάρο.
Θα εξετάσουμε το βιογραφικό του με τη σειρά που το παρουσιάζει ο ίδιος. Θα
ξεκινήσουμε πρώτα από την εκπαίδευσή του και άρα από τα "προσόντα" του και
κατόπιν θα πάμε στην "εφαρμογή" αυτών των προσόντων, που είναι η επαγγελματική
του πορεία. Ξεκινάμε λοιπόν από την ηλικία του. Γιατί είναι σημαντική αυτή; Γιατί η
ηλικία αποκαλύπτει επιπλέον στοιχεία, για κάποιον που γνωρίζει πρόσωπα και
καταστάσεις. Πολύ περισσότερα στοιχεία απ' όσα φαντάζεται κάποιος. Πόσο μάλλον
για τον γράφοντα, που είναι σχεδόν απόλυτα συνομ ήλικός του και μάλιστα
περιφέρονταν στις ίδιες "γειτονιές" τις ίδιες εποχές.
Στις εποχές που ο Αμερικανοεβραίος "κοσμήτορας" του Μπέρκλεϊ φορούσε ακόμα
ζιβάγκο και "πουλούσε" την περίφημη "Αλλαγή", διαλύοντας ταυτόχρονα τα ελληνικά
Πανεπιστήμια. Θα πούμε μερικά πράγματα για εκείνες τις εποχές, γιατί πολλοί νεώτεροι
αναγνώστες το πιθανότερο είναι να μην γνωρίζουν τι ακριβώς συνέβαινε τότε. Για να
μαθαίνουν οι νεώτεροι και να θυμούνται οι παλιότεροι …όπως συνηθίζεται να λέγεται.
Τις "ηρωικές" εποχές της δεκαετίας του 80 τα πράγματα ήταν πολύ διαφορετικά από
τώρα. Πολύ διαφορετικά. Όχι μόνον σε θέματα ουσίας, αλλά ακόμα και σε θέματα
αισθητικής. Να φανταστεί κάποιος ότι ο Στάθης Ψάλτης ήταν Sex Symbol και ανδρικό
πρότυπο …και όχι ένα ζωντανό εποπτικό όργανο για φοιτητές της ιατρικής. Οι γυναίκες
νόμιζαν ότι η χαλάουα ήταν μικρόσωμο σκυλί από το Νεπάλ …Όπως το Τσιουάουα,
αλλά πιο μαλλιαρό. Τα παιδιά ήθελαν να γίνουν επιστήμονες , αεροπόροι ή
αστροναύτες και όχι τραγουδιστές, ποδοσφαιριστές και κομμώτριες.
Σε εκείνες τις εποχές σπούδασε ο Ραγκούσης στο ΑΠΘ και μάλιστα στο Οικονομικό.
Στην πιο εύκολη σχολή από ιδρύσεως πανεπιστημιακών ιδρυμάτων και μάλιστα στις
εποχές εκείνες, που ήταν "μαγκιά" όχι μόνον να βρίζεις τους καθηγητές κατά πρόσωπο,
αλλά και να θεωρείς αδιαπραγμάτευτο "δικαίωμα" να αντιγράφεις στις εξετάσεις …
Ήσουν σχεδόν "αντιστασιακός", αν έκλεβες στις εξετάσεις. Όλα αυτά για τους απλούς
φοιτητές …Τους "άσχετους" …Τους "απ’ έξω". Πανσπουδαστική, ΠΑΣΠ και ΔΑΠ
γνώριζαν εποχές μεγάλης δόξας. Υπόσχονταν άνευ διαβάσματος "επιτυχίες" στους
νεοφώτιστους. Αρκούσε να ενταχθείς στις τάξεις τους και η σχολή στην οποία
φοιτούσες γινόταν αυτόματα "ευκολότερη" …Πολύ "ευκολότερη".
Για τα κομματόσκυλα δεν το συζητάμε καν. Ήταν οι "κονκισταδόρες" της Ανώτατης
Εκπαίδευσης. Τα Πανεπιστήμια ήταν γι' αυτούς το "Ελντοράντο", το οποίο θα τους
έλυνε όλα τους τα προβλήματα. Από τα πιο απλά, που ήταν οι σπουδές τους, μέχρι τα
πιο δύσκολα, που ήταν η μελλοντική τους επαγγελματική αποκατάσταση. Κάποιοι από
αυτούς δεν καταδέχονταν καν να πάνε να εξεταστούν στα μαθήματα των σχολών τους.
Ειδικά σε θεωρητικές σχολές τύπου Οικονομικού το θεωρούσαν προσβολή και μόνον
να παραστούν στις αίθουσες εξετάσεων. Όχι απλά "περνούσαν" τα μαθήματα χωρίς
εξετάσεις, αλλά οι περισσότεροι από αυτούς παράγγελναν και τον βαθμό που
επιθυμούσαν. Τον βαθμό εκείνον, που εξυπηρετούσε το συνδικαλιστικό τους "image".
Οι καθηγητές τούς προσκυνούσαν, γιατί ο "κοσμήτορας" του Μπέρκλεϋ είχε
φροντίσει να εξαρτά τα επιστημονικό τους μέλλον και την πανεπιστημιακή τους εξέλιξη
από την ψήφο του κάθε κομματοφοιτητόσκυλου. Η συμπεριφορά των καθηγητών
απέναντι σ' αυτά τα αποθρασυσμένα και εξαγριωμένα κομματόσκυλα ήταν πάγια:
…"Μην αγχώνεστε για τα μαθήματα. Να τα θεωρείτε περασμένα. Όποτε σας βολεύει
περάστε απλά να μας δείτε".
Αν κάποιος βάλει μαζί όλα αυτά τα δεδομένα, τι βλέπει; Τι βλέπει μέσα σε ένα
"μείγμα", το οποίο περιλαμβάνει δεκαετία 80, ΑΠΘ, Οικονομικό, ΠΑΣΠ, ΕΦΕΕ,
Ραγκούσης κλπ..; …Ο Ραγκούσης μπορεί και να μην είχε πάει ποτέ στο πανεπιστήμιο
για μάθημα. Μπορεί να μην γνώριζε καν πού γίνεται διδασκαλία. Ο "αριστούχος"
Ραγκούσης. Είμαστε βέβαιοι ότι ο Ραγκούσης γνώριζε το Berlin ή το Lucky Luke της
Προξένου Κορομηλά, αλλά όχι τόσο βέβαιοι ότι γνώριζε τους χώρους του Οικονομικού
Πανεπιστημίου. Μπορεί, αν άκουγε το όνομα Κέινς, να νόμιζε ότι είναι ο καινούργιος
μπάρμαν του Penny Lane. Αυτά έκαναν όλα τα κομματόσκυλα της εποχής της
δεκαετίας του 80 και αυτά έκανε και ο Ραγκούσης.
Αυτά, τα οποία μας ενδιαφέρουν τώρα, είναι αυτά, τα οποία έκανε ειδικά ο
Ραγκούσης …Ο "αριστούχος" Ραγκούσης …Ο υπερυπουργός και σημερινός
θεματοφύλακας της αξιοκρατίας στην Ελλάδα …Ο Ραγκούσης, που γεννήθηκε το 1965.
Γιατί δίνουμε τόση έμφαση στη χρονιά γέννησης; Γιατί η καλή ανάγνωση του
βιογραφικού του βγάζει "θέματα". Κάποιος, ο οποίος ήταν γεννημένος τον Δεκέμβρη
του 1965 —και μάλιστα "αριστούχος"— μπήκε στο Πανεπιστήμιο το 1984. Το
Οικονομικό είναι μια σχολή τετραετούς φοίτησης. Άρα; Άρα, ένας φοιτητής, ο οποίος
μπήκε σ' αυτό το 1984, το 1988 θα έπρεπε να ορκίζεται. Πόσο μάλλον ένας
"αριστούχος". Ο Ραγκούσης όμως, πάνω στη "φούρια" του να μας δείξει τα "προσόντα"
του, μας αποκαλύπτει ότι μέχρι το 1992 ήταν γραμματέας της ΠΑΣΠ ΑΕΙ και άρα
φοιτητής. Αυτό είναι ένα νέο Παγκόσμιο Ρεκόρ. Οκταετής "αριστούχος" μόνον ο
Ραγκούσης έχει υπάρξει.
Αυτός ο οκταετής "αριστούχος" σε κάποια στιγμή της ζωής του —θα δούμε πότε—
αποφασίζει να κάνει και το μεταπτυχιακό του. Υποθέτουμε ότι λάτρευε τόσο πολύ το
"επιστημονικό" του αντικείμενο , που θέλησε να το "επεκτείνει". Να κάνει ένα
επιστημονικό "extension". Μπορεί στα πανεπιστημιακά του χρόνια να το υποτίμησε για
χάρη των ιδεολογικών του απόψεων, αλλά μετά από κάποια χρόνια επανήλθε η
"επιστημονική" του δίψα για μάθηση. Αυτός, ο οποίος επί χρόνια ασχολούνταν μόνον
με τα συνδικαλιστικά, αποφάσισε να επιστρέψει στην "επιστήμη" του. Αποτέλεσμα
αυτής της επιστροφής ήταν το μεταπτυχιακό του —πάντα με βάση το επίσημο
βιογραφικό του—. Το μεταπτυχιακό του στο Σάσσεξ της Αγγλίας.
Βρετανικό μεταπτυχιακό σε επαρχιακό πανεπιστήμιο και μάλιστα με θέμα την
οικονομική ανάπτυξη είναι τόσο δύσκολο, που είναι σαν να αερίζεις τα γεννητικά σου
όργανα με εφημερίδα. Όμως, εκτός από δύσκολο είναι και σπάνιο. Ελάχιστοι πρέπει να
το έχουν σκεφτεί και ακόμα πιο λίγοι να το έχουν καταφέρει. Φορτηγά με μεταπτυχιακές
εργασίες πάνω στην οικονομική ανάπτυξη ξεφορτώνονται κάθε χρόνο στα βρετανικά
καζάνια για χαρτοπολτό. Είναι τόσο "σημαντικές" αυτές οι εργασίες, που δεν τις
αφήνουν ούτε καν να "γεράσουν" στα ράφια. Ακόμα δεν έχεις ξενοικιάσει το σπίτι στην
Αγγλία και η εργασία σου έχει ήδη πολτοποιηθεί, γιατί έρχονται άλλοι "φουριόζοι" να
κάνουν το ίδιο ακριβώς πράγμα μ' εσένα. Τόσο δύσκολο, σπάνιο και απαιτητικό είναι το
μεταπτυχιακό του Ραγκούση. Πραγματικό πρόβλημα αντιμετωπίζουν τα βρετανικά
πανεπιστήμια με την αποθήκευση τόσο "πρωτότυπων", "πολύτιμων" και "σπάνιων"
εργασιών πάνω στην οικονομική ανάπτυξη.
Ειδικά για τον έμπειρο στα "παραπανεπιστημιακά" κυκλώματα Ραγκούση, ο οποίος
εκείνη την εποχή εμφανιζόταν ως "σύμβουλος" του Έλληνα Επιτρόπου, μπορεί να μην
χρειάστηκε καν να πάει και μέχρι εκεί. Σε τέτοιες περιπτώσεις σου το στέλνουν
ταχυδρομικώς. Σ' αυτά οι Βρετανοί είναι άψογοι "επαγγελματίες" και αλληλέγγυοι
συνάδελφοι. Εξυπηρετούν καθηγητές φίλους, οι οποίοι εξυπηρετήθηκαν από
φοιτητοσυνδικαλιστές Ραγκούσηδες. Πού να τρέχεις τώρα μέχρι το Σάσσεξ. Πού να
μαθαίνεις τώρα αγγλικά. Πού να ψάχνεις με τα λοκάλια off license νυχτιάτικα ν '
αγοράσεις τσιγάρα. Άσε που έχει και υγρασία και μπορεί να σε "χτυπήσει" στο στομάχι.
Τους στέλνεις την επιταγή που έχουν ανάγκη και αυτοί αναλαμβάνουν τα υπόλοιπα.
Ένα "copy-paste" έτσι κι αλλιώς είναι η εργασία σου. Είναι προφανές ότι για τα "μάτια"
του κόσμου το θέλεις αυτό το μεταπτυχιακό. Για να βάλεις ακόμα μια σειρά στο
βιογραφικό σου. Για να δώσεις "άλλοθι" στο κομματικό σου μέσον να σε σπρώξει,
χωρίς να κατηγορηθεί για παράνομες πράξεις.
Απλά πράγματα. Αυτά τα γνωρίζουν οι Βρετανοί και βοηθούν στον εμπλουτισμό
βιογραφικών. Έτσι κι αλλιώς κίνδυνος δεν υπάρχει. Το μεταπτυχιακό σου δεν είναι κάτι
που σε καθιστά υπεύθυνο και ως εκ τούτου θα τους εκθέσεις με την υπογραφή σου ή
με την πράξη σου, αν είσαι ανεπαρκής. Δεν θα σκοτώσεις άνθρωπο, επειδή έκοψες
λάθος όργανο με το νυστέρι. Δεν θα σκοτώσεις άνθρωπο, επειδή έβαλες λιγότερα
σίδερα σε μια γέφυρα. Μεταπτυχιακό οικονομικού σου δίνουνε. Εγγύηση δηλαδή για το
"τίποτε". Γι' αυτούς το μεταπτυχιακό σου είναι άλλα 400 γραμμάρια χαρτιού σε ένα
"ράφι" που σκονίζεται. Αλήθεια, υπάρχει κάπου το μεταπτυχιακό του Ραγκούση να του
ρίξουμε μια "ματιά"; Να δούμε τα "οράματα" της νιότης του για την "ανάπτυξη"; Πλάκα
θα έχει . Νέος και οραμ ατιστής και "σύμβουλος" Επιτρόπου. Μιλάμε για
"υπερπαραγωγή". Κομματόσκυλο, πράσινο φωσφοριζέ και με κεραίες .
Ραγκουσοκομματόσκυλο.
Επαγγελματική εμπειρία
Αφού είδαμε την "επιστημοσύνη" του ανδρός, θα δούμε τώρα το πρακτικό νόημά
της. Την "εφαρμογή" αυτής της επιστημοσύνης . Θα δούμ ε την επαγγελμ ατική
σταδιοδρομία του Ραγκούση μέχρι να φτάσει στο σημείο να μας υπόσχεται πλήρη
αναμόρφωση του διοικητικού χάρτη της χώρας και της δημοκρατικής μας λειτουργίας.
Να δούμε πώς προχώρησε ο "άξιος", ο οποίος μας εγγυάται την αξιοκρατία στην
Ελλάδα.
Θα ξεκινήσουμε και πάλι από τα πρώτα "βήματα". Τα δύσκολα πρώτα βήματα όλων
των "επιστημόνων", οι οποίοι πρέπει να επιβιώσουν μετά τον πανεπιστημιακό
"απογαλακτισμό" τους. Να δούμε τι έκανε ο "άξιος" στην εποχή της ζωής του κατά την
οποία τα σπουδαγμένα παιδιά των υπολοίπων Ελλήνων λιώνουν σόλες μέχρι να βρουν
μια δουλειά απλά για την επιβίωση. Τα παιδιά των Ελλήνων, τα οποία βάζουν για λίγο
στην άκρη τα πανεπιστημιακά τους πτυχία και κουβαλάνε πίτσες για το μεροκάματο.
Στην περίπτωση του Ραγκούση όμως τα πράγματα δεν είναι φυσιολογικά. Δεν
βλέπουμε τόση αγωνία για την επιβίωση και τόση ταλαιπωρία για την επίτευξή της. Τα
πράγματα ήταν μάλλον εύκολα γι' αυτόν …Πολύ εύκολα …από την αρχή.
Ο "αριστούχος" παριανός Ραγκούσης δεν βιαζόταν να πάρει το πτυχίο του, για να
μπει στον αγώνα της επιβίωσης. Προφανώς δεν τον πίεζαν οι καταστάσεις και με αυτόν
τον τρόπο έφτασε στο όγδοο έτος παραμονής στη Θεσσαλονίκη και ακόμα δεν είχε
εγκαταλείψει το πανεπιστήμιο. Εδώ λοιπόν τίθεται το πρώτο ερώτημα. Ποιος τάιζε τον
Ραγκούση τα επιπλέον τέσσερα χρόνια μετά την τετραετή πανεπιστημ ιακή
"υποχρέωσή" του; Η οικογένειά του χρηματοδοτούσε αυτοβούλως και οικειοθελώς τον
πασοκικό φοιτητικό συνδικαλισμό; Ήταν μια δωρεά των Ραγκούσηδων της Πάρου η
τετραετής "υπηρεσία" του γόνου τους στις συνδικαλιστικές τάξεις του ΠΑΣΟΚ; Άρα; Άρα
"μασούσε" κομματικό παραδάκι ο νεαρότατος "φοιτητοπατέρας" Ραγκούσης …Από
μικρός στο "κουρμπέτι" του "μασήματος".
Έστω όμως κι έτσι, ας υποθέσουμε ότι πήρε ένα "χαρτζιλίκι" από το κόμμα ο
φοιτητής Ραγκούσης, για να το εξυπηρετήσει. Μικρό το κακό. Δεν είναι και έγκλημα να
παίρνεις ένα χαρτζιλίκι από το κόμμα, για να του κολλάς τις αφίσες και να χειροκροτείς
υποψήφιους βουλευτές. Φοιτητής και κόμμα αλληλοεξυπηρετήθηκαν και κάπου εκεί θα
υποθέταμε ότι "τελείωσε" η σχέση τους. Ο αιώνιος φοιτητής από την Πάρο θα έμπαινε
επιτέλους στη βιοπάλη και στον αγώνα της επιβίωσης. Θα έψαχνε για δουλειά και
μάλιστα κάτω από δύσκολες συνθήκες, λόγω της φυσικής "ανεπάρκειας", που θα τον
διέκρινε στον επιστημονικό τομέα. Αυτό ήταν φυσικό, εφόσον είχε "καθυστερήσει"
αρκετά με το "χόμπυ" του. Με τον συνδικαλισμό ασχολιόταν επί χρόνια εις βάρος της
επιστήμης του και ως γνωστόν τη συνδικαλιστική εμπειρία δεν την αντιλαμβάνεται ως
προσόν και άρα δεν την "πληρώνει" η αγορά. Φυσιολογικά θα είχε δυσκολίες ο
προφανώς άσχετος με την "επιστήμη", ειδικά μετά από τέσσερα χρόνια εγκατάλειψής
της. Ο ανεπάγγελτος και άεργος επαρχιώτης.
Τότε έγινε πραγματικά ένα "θαύμα". Το ΠΑΣΟΚ παίρνει έναν ανεπάγγελτο, άσχετο,
άεργο και άνεργο πρώην αιώνιο φοιτητή και τον διορίζει —σύμφωνα με το βιογραφικό
του ιδίου— "Γενικό Διευθυντή του Κέντρου Ερευνών για Θέματα Ισότητας" (ΚΕΘΙ). Τον
διορίζει μάλιστα σαν τον απόλυτο ειδικό, εφόσον τον διορίζει από την αρχή της ίδρυσης
αυτού του κέντρου. Το "χεράκι" του παριανού από την κομματική "τσέπη" μπαίνει για
πρώτη φορά στην κρατική "τσέπη". Οι γονείς του θα πρέπει να ήταν υπερήφανοι για
την "επιστημοσύνη" του γόνου τους, που "αναγνωρίστηκε" με τη θέση του Γενικού
Διευθυντή. Του Γενικού. Πρέπει να αισθάνονταν σαν τον Παπαγιαννόπουλο στο έργο
με την Καρέζη. Το θαύμα της Πάρου. Μετά τα μάρμαρα ο Ραγκούσης ήταν το
γνωστότερο προϊόν της. 29 χρονών Γενικός Διευθυντής με απόλυτα "αξιοκρατικά"
κριτήρια. Μάλλον ήταν πιο "πράσινος" από όλους τους "πρασινωπούς" ανταγωνιστές
του.
Όμως, ο Ραγκούσης δεν αρκούνταν σ' αυτό. Ήταν ανήσυχος. Αφού λοιπόν
κατέλαβε με την "αξία" του την κομματική θέση του διευθυντή, άνοιξε κι άλλο τα "φτερά"
του. Και πάλι μόνος του. Χωρίς να εκμεταλλευτεί και πάλι το κόμμα. Δεν καταδεχόταν
αυτός ο "άξιος" να εκμεταλλευτεί το κόμμα. Εντελώς αξιοκρατικά έγινε ειδικός
σύμβουλος του Παπουτσή. Κοίτα να δεις σύμπτωση. Έτσι γίνονται οι παρεξηγήσεις. Το
"πράσινο" κομματόσκυλο —προφανώς με τα προσόντα του και άρα με την αξία του—
έγινε σφουγκοκωλάριος του "πράσινου" Παπουτσή. Αυτό ακριβώς πρέπει να είναι η
θέση του "ειδικού συμβούλου". Σφουγκοκωλάριος. Ακόμα σημάδια πρέπει να έχει ο
κώλος του Παπουτσή από τις "συμβουλές" του Ραγκούση. Δεν βλέπουμε να μπορούσε
να κάνει τίποτε άλλο ο Ραγκούσης. Ένα ανεπάγγελτο κομματόσκυλο με κάποια "σάλια"
ενασχόλησης σε θέματα ισότητας τι "συμβουλές" μπορούσε να παράσχει σε έναν
Επίτροπο με αντικείμενο την Ενέργεια; Ενδιάμεσος συμφερόντων, που ήθελαν "επαφή"
με τον Επίτροπο θα ήταν.
Αυτό γινόταν από το 1995 έως το 1999. Για μια τετραετία ο άεργος και ο
ανεπάγγελτος είχε βρει την άκρη, για να ζει με το κρατικό χρήμα. Τι έγινε όμως και το
1999 αποφάσισε να μπει στα βαθιά νερά της ιδιωτικής οικονομίας; Πώς ένα παράσιτο
του κομματικού "σωλήνα" αποφάσισε να εγκαταλείψει το σίγουρο και εύκολο βόλεμα
του κρατικού "θερμοκηπίου" για ένα αβέβαιο μεροκάματο στον άγριο ιδιωτικό τομέα;
Αυτό το μυστήριο δεν το αποκαλύπτει το βιογραφικό του Ραγκούση. Δυστυχώς όμως γι'
αυτόν το αποκαλύπτει το βιογραφικό του Παπουτσή. Το 1999 ο Παπουτσής απλά δεν
μπορούσε να συνεχίζει να τον "ταΐζει". Ο Παπουτσής το 1999 εγκατέλειψε τη θέση του
Επιτρόπου, για να συμμετάσχει στις εκλογές του 2000. Άρα ο Ραγκούσης δεν "βούτηξε"
μόνος του στα βαθιά νερά της ιδιωτικής οικονομίας, αλλά "έπεσε" σ' αυτά, επειδή έφυγε
από τα πόδια του η "εξέδρα" στην οποία πατούσε. Απλά, ως έξυπνος νέος, όλο και κάτι
θα πήρε από αυτήν για να πορευτεί.
Αν ασχοληθούμε με τα Goody’s, όλο και κάπου θα τους ήταν χρήσιμος ο "ειδικός
σύμβουλος" του Επιτρόπου με αρμοδιότητα εκτός όλων των άλλων και στην πολιτική
των ευρωπαϊκών επιχειρήσεων. Εκείνη την εποχή ήταν, που η Goody’s δοκίμαζε τη
διεθνή της καριέρα και είναι προφανές ότι είχε ανάγκη τον Επίτροπο και βέβαια τον
σύμβουλό του. Το 1997 ήταν που μια ευρωπαϊκή επιχείρηση, όπως η Goody’s,
αναζητούσε "πλάτες", για να μπει στις εκτός Ε.Ε. αγορές της Κύπρου, της Βουλγαρίας,
αλλά και της Πορτογαλίας. Μάλλον με πληρωμή σε "είδος" πήρε ο Φτωχοραγκούσης το
Franchising των Goody’s. Το τελευταίο λάφυρο από την "εξέδρα" Παπουτσή.
Όμως, ακόμα κι αν δεν είναι έτσι όπως υποθέτουμε, ελάχιστη είναι η διαφορά. Αυτό,
το οποίο μας ενδιαφέρει, είναι άλλο. Μας ενδιαφέρει ότι στην πραγματικότητα ο
"επιστήμονας" Ραγκούσης ένα πράγμα έκανε στη ζωή του μακριά από το ΠΑΣΟΚ και
τους "αξιοκρατικούς" μηχανισμούς του …Πατάτες τηγανιτές και μπιφτέκι στο γκριλ …Τα
Goody’s. Τίποτε παραπάνω από τον τελευταίο Παριανό, ο οποίος δεν σπούδασε καν
και δεν έβγαλε ποτέ τις σαγιονάρες από τα πόδια του. Τίποτε παραπάνω από έναν
άνθρωπο, ο οποίος δεν έχει κανένα απολύτως προσόν. Τίποτε παραπάνω από τους
μετανάστες και λαθρομετανάστες, που, ελλείψει προσόντων και γνώσεων, μόνο με
εστιατόρια "επιτυγχάνουν" σε ξένα μέρη.
Αυτό έκανε ο "λαθρομετανάστης" στη χώρα της "επιτυχίας" Ραγκούσης. Το μόνο
πράγμα που έκανε μόνος του ήταν που άνοιξε σαντουϊτσάδικο. Ο "επιστήμων". Στο
ψήσιμο μπιφτεκιών κατέληξε ο "ειδικός" σύμβουλος Επιτρόπου της Ευρώπης. Το
άνοιξε μάλιστα πληρώνοντας το νταβατζιλίκι του Franchising, για να κάνει σίγουρη
"επιτυχία" πάνω στις πλάτες άλλων. Ούτε καν δικό του "ταχυφαγείο" δεν τόλμησε ν'
ανοίξει. Αυτός ο "άξιος" και "επιστήμων" έρχεται σήμ ερα και εμ φανίζεται σαν
υπερυπουργός …Θεματοφύλακας των πάντων στην Ελλάδα.
Τι συμπέρασμα βγάζουμε; Ότι ο Ραγκούσης είναι ο τελευταίος, που δικαιούται να
πάρει αυτόν τον ρόλο. Είναι ένα από τα πλέον κλασικά παραδείγματα κομματικού
παρασιτισμού στην Ελλάδα της μεταπολίτευσης. "Χτισμένος" εξ αρχής ως παράσιτο.
Δεν είναι απλά ένα παράσιτο, που είδε "φως" στο ΠΑΣΟΚ και μπήκε, όπως κάποιοι
αρχαιότεροι πρασινοφρουροί από αυτόν . Είναι ένα παράσιτο, το οποίο
"κατασκευάστηκε" από το ίδιο το ΠΑΣΟΚ. "Παράσιτο", το οποίο "κατασκευάστηκε" μετά
το θρυλικό 1981. Παράσιτο της γενιάς που τώρα αγωνίζεται να μπει στα "πράγματα"
και στη νομή εξουσίας. Από τη στιγμή που εγκατέλειψε τους κόλπους της οικογένειάς
του, εντάχθηκε στους κόλπους του κόμματος και δεν βγήκε ποτέ από αυτούς. Στους
"κόλπους" και βεβαίως στην τσέπη του κόμματος.
Σε ολόκληρη την ενήλικη ζωή του ο Ραγκούσης μόνον τα τρία χρόνια του Goody’s
έφαγε ψωμί με τη δική του "μαγκιά", όπως κάνει καθημερινά ο κάθε πολίτης. Όλα τα
υπόλοιπα χρόνια της ζωής του τον ταΐζει είτε το κρατικοδίαιτο κόμμα είτε ο κρατικός
μηχανισμός και άρα εμείς. Αγράμματος, αστοιχείωτος και στην ουσία ανεπάγγελτος.
Δεν είναι επάγγελμα να είσαι σύμβουλος και κωλοσφούγγι του Παπουτσή, όπως δεν
είναι επάγγελμα να έχεις Goody’s ή να είσαι κομματικός Δήμαρχος της Πάρου. Στην
κυριολεξία δηλαδή είναι ανεπάγγελτος. Ούτε καν ψήστης στο δικό του εστιατόριο. Ο
στενός συνεργάτης του επίσης αστοιχείωτου και επίσης ανεπάγγελτου και για μια
εβδομάδα υλοτόμου Giorgo. Αυτός ο άνθρωπος έχει αναλάβει ν ' "αναμορφώσει" την
Ελλάδα ως χώρα και βέβαια τη δημοκρατία της.
Για εμάς ο Ραγκούσης είναι στην κυριολεξία ο απόλυτος ορισμός του ΤΙΠΟΤΕ. Του
ΤΙΠΟΤΕ, το οποίο δημιούργησε και τάισε πλουσιοπάροχα η απόλυτα κομματισμένη
μεταπολίτευση. Αυτό δεν το λέμε εμείς. Αυτό το "λέει" το βιογραφικό του. Το βιογραφικό,
το οποίο προσπαθεί δήθεν να "γεφυρώσει" την απόσταση μεταξύ των προσόντων ενός
αιώνιου φοιτητοπατέρα και ενός κορυφαίου υπουργού. Την απόσταση μεταξύ μιας
φριτέζας ενός επαρχιακού ταχυφαγείου και του γραφείου του Υπουργείου Εσωτερικών.
Το βιογραφικό, το οποίο περιγράφει την "αγωνία" του Ραγκούση ν' αποδείξει ότι αξίζει
τη θέση του και ότι έχει τα προσόντα που απαιτούνται γι' αυτήν. Του Ραγκούση, που,
πάνω στην αγωνία του, βάζει στο βιογραφικό του ό,τι βρίσκει μπροστά του …σαν να
έφτιαχνε χάμπουργκερ μ' "απ’ όλα".
Το μόνο που δεν έβαλε μέσα ήταν ότι στην παιδική του ηλικία ήταν "αρχηγός των
αδερφών του και ειδικός σύμβουλος της μητέρας του". Όλα τα άλλα τα έβαλε. Απλά
πράγματα. Όποιος είναι σίγουρος για τον εαυτό του, πιστεύει σ' αυτόν και δεν αγωνιά ν'
αποδείξει τίποτε και σε κανέναν. Αρκούσε ένα "αυτοδημιούργητος επιχειρηματίας" και
τελείωνε η υπόθεση. Το "αριστούχος" τον εξευτελίζει. Το "Γενικός Διευθυντής" τον
καθιστά ανεπαρκή. Το "σπάνιο" μεταπτυχιακό τον απαξιώνει. Το "Ειδικός Σύμβουλος"
τον αποκαλύπτει. Τα ποσοστά των εκλογικών νικών του τον μειώνουν. Σαν κάτι
Zastava άλλων εποχών, που οι φουκαράδες κάτοχοί τους έβαζαν ως
"συμπληρωματικά" ό,τι είχαν και δεν είχαν, για να μας ενημερώσουν για τα μοναδικά
προσόντα του "θηρίου" τους …1100 GLS, air contrition, 4 speed, 5 Door, Fern Schnell
Gut, Μη με πλησιάζεις, GTI.
Με όλα αυτά αποδεικνύεται ότι ο Ραγκούσης απλά είναι ο τελευταίος άνθρωπος
στην Ελλάδα, που μπορεί να επωμιστεί τον ρόλο που έχει αναλάβει. Είναι κυριολεκτικά
αστοιχείωτος, για να μπορεί να εμφανίζεται σαν εμπνευστής του Καλλικράτη. Είναι
κυριολεκτικά απολίτιστος, για να μπορεί να εμφανίζεται σαν εμπνευστής του νέου
εκλογικού νόμου και "ρυθμιστής" της εκλογικής λειτουργίας της δημοκρατίας μας. Είναι
κυριολεκτικά ένα παρασιτικό κομματόσκυλο, το οποίο ούτε θεωρητικά δεν δικαιούται να
μιλάει για αξιοκρατία …πόσο μάλλον να εμφανίζεται σαν εγγυητής της. Ούτε μία
μπουκιά ψωμί δεν έχει φάει στη ζωή του χωρίς τη βοήθεια του κόμματος. Πρακτικά δεν
έχει τα προσόντα όχι για υπουργός Εσωτερικών να γίνει, αλλά ούτε για φύλακας του
πάρκινγκ στο Υπουργείο Εσωτερικών.
Αυτός ο μπιφτεκάνθρωπος της σαγιονάρας εμφανίζεται να "μεσουρανεί" στο
πολιτικό μας στερέωμα. Αυτό μας αποκαλύπτει το βιογραφικό του από την αρχή μέχρι
το τέλος και για να το ξανακλείσουμε θα ξαναπάμε στην αρχή του. Εκεί όπου
περιγράφει την οικογενειακή του κατάσταση. Λογική μας φάνηκε η εξέλιξη της ζωής του.
Ένα τέτοιο DNA δεν πρέπει να χάνεται και ο Ραγκουσοκομματόσκυλος ανέλαβε
υπεύθυνα να το διαιωνίσει. Τρία παιδιά έκανε. Γιατί να μην κάνει; Δεν είναι κοινός
Έλληνας να φτύνει "αίμα" για να τα μεγαλώσει. Το κόλπο της εύκολης επιβίωσης το
γνωρίζει. Θα τα γράψει από τώρα στα "παιδικά" της ΠΑΣΠ και αυτή θ' αναλάβει να τα
κάνει "αριστούχους" και να τα ταΐζει μέχρι τα βαθιά γεράματα. Μπορεί να τα κάνει και
υπουργούς, όπως τον πατερούλη τους.
Για εμάς ο Ραγκούσης είναι ένα κοινό ΤΙΠΟΤΕ, που, προκειμένου να "διακριθεί", θα
μπορούσε να κάνει οτιδήποτε. Ένας κοινός καιροσκόπος, ο οποίος ανέλαβε να
εξυπηρετήσει τα συμφέροντα, τα οποία μπορούσαν να τον εξυπηρετήσουν.
Εδώ ακριβώς βρίσκεται και το μυστικό της "επιτυχίας" του. Η άγνοιά του ήταν το
θεμέλιο της επιτυχίας του. Οι κολεγιόπαιδες σαν τον Giorgo, τον Παπακωνσταντίνου
και τα άλλα τα "παιδιά" αυτό το γνώριζαν και το εκμεταλλεύτηκαν. Ο Πάγκαλος, η
Διαμαντοπούλου και τα άλλα επιφανή μέλη της Λέσχης έψαχναν έναν πρασινοφουκαρά
μέσα από τους κομματικούς μηχανισμούς, για να του φορτώσουν όλα τα επικίνδυνα και
ανθελληνικά "νομοθετήματα" της Λέσχης Μπίλντεμπεργκ. Να του φορτώσουν αυτά, τα
οποία οι ίδιοι είχαν "δεσμευτεί" να επιβάλουν στον ελληνικό λαό. Να του φορτώσουν το
πιο επικίνδυνο υπουργείο της εποχής του ΔΝΤ και της διάλυσης του ελληνικού
κράτους. Σ' αυτήν την πρόσκληση "τσίμπησε " ο άσχετος Ραγκούσης.
Ο Ραγκούσης από άγνοια προθυμοποιήθηκε να τα πάρει όλα στις "πλάτες" του,
άσχετα αν δεν γνώριζε την ουσία τους. Θεώρησε ότι ήταν μεγάλη ευκαιρία γι' αυτόν.
"Τελειωμένος" κάπου στην Πάρο ήταν, όταν τον ανέσυραν από τα αζήτητα. Από την
ψησταριά πήγε κατ’ ευθείαν υπερυπουργός. Εκεί που σήκωνε το λιγδωμένο τηλέφωνο
του ταχυφαγείου μόνον για ν ' αγοράσει χαρτοπετσέτες και τραπεζομάντιλα για το
μαγαζί, ξαφνικά απέκτησε "κόκκινο" τηλέφωνο, για να μιλάει απευθείας με τον
Πρωθυπουργό. Ούτε στον ύπνο του δεν θα φανταζόταν τέτοια μεγαλεία.
Είμαστε βέβαιοι ότι —ακόμα και τώρα— ούτε στο περίπου δεν γνωρίζει ποιες
ακριβώς είναι οι συνέπειες που έχουν τα νομοθετήματα, τα οποία έχει "χρεωθεί". Δεν
έχει γνώσεις για να γνωρίζει. Τώρα είναι βέβαιον ότι, αφού πέρασε την πρώτη μέθη της
δόξας του, έχει αρχίσει να υποπτεύεται τι συμβαίνει και φοβάται. Γι' αυτόν τον λόγο
τόσο ο ίδιος όσο και οι συνάδερφοί του έχουν αρχίσει να εγκαταλείπουν τις
παπαρολογίες για τα οικολογικά υβριδικά αυτοκίνητα και αγοράζουν εσπευσμένα
θωρακισμένες λιμουζίνες. Το λιντσάρισμα από τον κόσμο φοβούνται και όχι τους
τρομοκράτες. Τσάπες, φτυάρια, παλάμες και παπούτσια φοβούνται και όχι ρουκέτες και
ωρολογιακούς μηχανισμούς.
Σύντομα θα κληθεί τόσο ο ίδιος όσο καί οι όμοιοί του να δώσουν εξηγήσεις για τις
πράξεις τους. Βαδίζουμε ολοταχώς στο Τέλος αυτής της Εποχής. Η ιστορία σήμερα
γράφεται με πολύ γρήγορους ρυθμούς και σύντομα η "πένα" της θα πιάσει και τους
σημερινούς πρωταγωνιστές.
"Αριστούχε" Ραγκούση …ξέχασα να σου πω... "πιάσε" και μια κόκα-κόλα !!
Τραϊανού Παναγιώτης
Ήδη συνδέεται με ένα "μεγάλο" σχέδιο του giorgikou ΠΑΣΟΚ και αυτό είναι το
Σχέδιο Καλλικράτης. Το να σχεδιάσεις εξ’ αρχής το αυτοδιοικητικό σύστημα μιας
ολόκληρης χώρας απαιτεί τουλάχιστον μια τεράστια γνώση και βέβαια μια ανάλογη
πολιτισμική παιδεία. Απαιτεί ένα τεράστιο μείγμα γνώσεων οικονομίας, ιστορίας,
πολιτικής, χωροταξίας, αλλά και διοίκησης. Θα περίμενε κάποιος μια τέτοια κολοσσιαία
αλλαγή να αποτελεί προϊόν μελέτης επιτροπών σοφών σε συνεργασία με τις τοπικές
κοινωνίες. Τέτοιο έργο δεν μπορεί να έχει τη μορφή ενός κοινού νομοθετήματος ενός
απλού υπουργού και μάλιστα χωρίς να έχει αναπτυχθεί ένας κοινωνικός και
επιστημονικός διάλογος …Χωρίς να εντοπιστούν όλα τα προβλήματα και οι τυχών
κίνδυνοι, που μπορούν να ελλοχεύουν από την εφαρμογή του. Και όμως… ένα τέτοιο
τιτάνιο έργο το εμφάνισε ο υπερυπουργός Ραγκούσης λίγους μήνες μετά την εκλογική
νίκη του ΠΑΣΟΚ.
Είναι προφανές ότι ο άνθρωπος το είχε έτοιμο. Το είχε δουλεμένο πολύ πριν
αναλάβει την εξουσία το ΠΑΣΟΚ. Προφανώς τους χειμώνες, που δεν είχε δουλειά το
ταχυφαγείο στην Πάρο, αυτός καθόταν και "δούλευε" το Σχέδιο Καλλικράτης. Να
υποθέσουμε ότι στις εποχές αυτές, που δεν υπήρχε μεγάλη ανάγκη για τηγανιτές
πατάτες, αυτός το "δούλευε". Να υποθέσουμε ότι θα κατέπληξε την Πάρο με το πάθος
του. Είναι τόσο μεγάλες οι ανάγκες αυτού του "εφευρήματος", που είμαστε σίγουροι ότι
θα έσβηνε τις ψησταριές και δεν θα πήγαινε σπίτι του. Θα καθόταν μέσα στο μαγαζί να
μελετήσει πολιτική ιστορία και χωροταξία. Πολλές φορές θα ήταν τόσο
"απορροφημένος", που δεν θα μας φαινόταν παράξενο αν τύλιγε και κανένα μπιφτέκι
με σελίδες από το μελλοντικό νομοσχέδιο Καλλικράτης.
Τώρα εμφανίζεται και πάλι ο ίδιος Υπεράνθρωπος Ραγκούσης να θέλει να
"ρυθμίσει" και την ίδια τη δημοκρατική λειτουργία. Αυτός είναι υποτίθεται ο εμπνευστής
του νέου εκλογικού νόμου ρωμαϊκής φιλοσοφίας. Γιατί; Γιατί ο "καίσαρας" θ' αποφασίζει
για την επιλογή των βουλευτών και ο κομματικός "όχλος" απλά θα υπερψηφίζει τις
αποφάσεις του "φωτισμένου" τιμονιέρη. Ο ίδιος άνθρωπος, που έδωσε δικαίωμα
"βοής" σε Πακιστανούς μετανάστες, θα μετατρέψει σε "βόες" και τους υπόλοιπους
πολίτες. Αντί να "ελληνοποιήσει" τους Πακιστανούς θα "πακιστανοποιήσει" τους
Έλληνες. Μιλάμε για "μορφή", που θα γράψει ιστορία στην πολιτική ιστορία αυτού του
τόπου.
Για όλους αυτούς τους λόγους μπαίνουμε στον πειρασμό να εξετάσουμε σε
μεγαλύτερο "βάθος" το ποιόν του. Να δούμε τέλος πάντων το μπακράουντ του
ανθρώπου εκείνου, που —έστω και τυπικά— "επωμίζεται" το βάρος αυτών των
επαναστατικών καινοτομιών. Να δούμ ε ποιος είναι αυτός , ο οποίος θα
"πακιστανοποιήσει" την Ελλάδα και τη δημ οκρατία της . Εμ είς δεν είμ αστε
κακοπροαίρετοι σαν αυτούς, οι οποίοι θέλουν τον "τίποτε" Ραγκούση" να έχει επιλεγεί
από τον ανασφαλή Giorgo ακριβώς επειδή είναι ένα "τίποτε". Θεωρούμε υποχρέωσή
μας να ψάξουμε τα "προσόντα" του, για να δούμε την ποιότητα του ανδρός. Ένας
ακόμα λόγος, που μας υποχρεώνει ν ' αναζητήσουμε το βιογραφικό του, είναι και το
γεγονός ότι ο Ραγκούσης —εκτός όλων των άλλων— παριστάνει και τον
"θεματοφύλακα" της αξιοκρατίας στην Ελλάδα.
Μαζί με τον στην κυριολεξία αγράμματο κοινωνιολόγο Giorgo έχουν αναλάβει να
προστατεύσουν την αξιοκρατία στην Ελλάδα. Οι "εμπνευσμένοι" της "συμμετοχικής
δημοκρατίας", οι "ειλικρινείς" του "…χρήματα υπάρχουν" ανέλαβαν σαν "άξιοι" και την
"αξιοκρατία" στην Ελλάδα. Ως υπουργός εσωτερικών έχει δώσει παντού τις
διαβεβαιώσεις του ότι …αυτά που ήξεραν οι διεφθαρμένοι κομματάνθρωποι
"τελείωσαν" …Από σήμερα και πέρα η Ελλάδα ανήκει στη ραγκουσοεποχή της
αξιοκρατίας …Όλοι "ίσοι" απέναντι στον νόμο χωρίς καμία εξαίρεση …Όλοι τις ίδιες
"ευκαιρίες" χωρίς καμία εξαίρεση. "Εγγυητής" ο Ραγκούσης. Ο "άξιος" Ραγκούσης, που
δεν ανέχεται τα κομματικά "ραβασάκια".
Ψάχνουμε στο "ίντερνετ" και βρίσκουμε το βιογραφικό του. Το επίσημο βιογραφικό
του, όπως το έχει δώσει ο ίδιος. Μακροσκοπικά να το εξετάσει κάποιος, αυτό το
βιογραφικό κάπου δεν θα τον ικανοποιήσει. Κάπου θα του φανεί "ολιγοβαρές".
Υπάρχουν ταμίες σε ΚΤΕΛ, οι οποίοι έχουν καλύτερο βιογραφικό από τον
οικονομολόγο "επιστήμονα" Ραγκούση. Τον υπερυπουργό Ραγκούση. Εμείς όμως δεν
θα περιοριστούμε στη μακροσκοπική εξέταση. Εμάς μας αρέσει να βλέπουμε "πίσω"
από τα γράμματα. Να κάνουμε συνδυασμούς και να βγάζουμε στην επιφάνεια τις
"κρυφές" εικόνες. Αυτές, οι οποίες δεν φαίνονται και ενοχλούν αυτούς, οι οποίοι
αποκαλύπτονται από αυτές.
Το βιογραφικό του Γιάννη Ραγκούση
• Γεννήθηκε στις 11 Δεκεμβρίου 1965.
• Παντρεμένος με την Κατερίνα Ρούσσου και πατέρας τριών παιδιών.
• Πτυχιούχος του Οικονομικού Τμήματος του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου
Θεσσαλονίκης με βαθμό άριστα.
• Κάτοχος μεταπτυχιακού τίτλου σπουδών του Πανεπιστημίου Σάσσεξ της Μ.
Βρετανίας στην Οικονομική Ανάπτυξη.
• Δήμαρχος Πάρου, εκλεγμένος το 2002 με 54,7% και το 2006 με 67,7%.
• Μέλος του Δ.Σ. της Τ.Ε.Δ.Κ. Ν. Κυκλάδων, επικεφαλής της Επιτροπής
Περιβάλλοντος.
Πολιτική δράση
• Μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΠΑΣΟΚ 1994-1996.
• Γραμματέας της ΠΑΣΠ ΑΕΙ 1991-92.
• Γραμματέας Διεθνών Σχέσεων Ν. ΠΑΣΟΚ, όταν η νεολαία ΠΑΣΟΚ έγινε για
πρώτη φορά μέλος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς Νεολαίας 1990-91.
• Μέλος του Κεντρικού Συμβουλίου της ΦΕΑΠΘ 1986-89 και της ΕΦΕΕ 1991-92.
Επαγγελματική εμπειρία
• Γενικός Διευθυντής του Κέντρου Ερευνών για Θέματα Ισότητας (ΚΕΘΙ) από την
ίδρυσή του μέχρι το 1995.
• Ειδικός σύμβουλος του Έλληνα Επιτρόπου κ. Χρ. Παπουτσή 1995-98.
• Από το 1999 μέχρι σήμερα ιδιοκτήτης εστιατορίου franchising (Goody's) στην
Πάρο.
Θα εξετάσουμε το βιογραφικό του με τη σειρά που το παρουσιάζει ο ίδιος. Θα
ξεκινήσουμε πρώτα από την εκπαίδευσή του και άρα από τα "προσόντα" του και
κατόπιν θα πάμε στην "εφαρμογή" αυτών των προσόντων, που είναι η επαγγελματική
του πορεία. Ξεκινάμε λοιπόν από την ηλικία του. Γιατί είναι σημαντική αυτή; Γιατί η
ηλικία αποκαλύπτει επιπλέον στοιχεία, για κάποιον που γνωρίζει πρόσωπα και
καταστάσεις. Πολύ περισσότερα στοιχεία απ' όσα φαντάζεται κάποιος. Πόσο μάλλον
για τον γράφοντα, που είναι σχεδόν απόλυτα συνομ ήλικός του και μάλιστα
περιφέρονταν στις ίδιες "γειτονιές" τις ίδιες εποχές.
Στις εποχές που ο Αμερικανοεβραίος "κοσμήτορας" του Μπέρκλεϊ φορούσε ακόμα
ζιβάγκο και "πουλούσε" την περίφημη "Αλλαγή", διαλύοντας ταυτόχρονα τα ελληνικά
Πανεπιστήμια. Θα πούμε μερικά πράγματα για εκείνες τις εποχές, γιατί πολλοί νεώτεροι
αναγνώστες το πιθανότερο είναι να μην γνωρίζουν τι ακριβώς συνέβαινε τότε. Για να
μαθαίνουν οι νεώτεροι και να θυμούνται οι παλιότεροι …όπως συνηθίζεται να λέγεται.
Τις "ηρωικές" εποχές της δεκαετίας του 80 τα πράγματα ήταν πολύ διαφορετικά από
τώρα. Πολύ διαφορετικά. Όχι μόνον σε θέματα ουσίας, αλλά ακόμα και σε θέματα
αισθητικής. Να φανταστεί κάποιος ότι ο Στάθης Ψάλτης ήταν Sex Symbol και ανδρικό
πρότυπο …και όχι ένα ζωντανό εποπτικό όργανο για φοιτητές της ιατρικής. Οι γυναίκες
νόμιζαν ότι η χαλάουα ήταν μικρόσωμο σκυλί από το Νεπάλ …Όπως το Τσιουάουα,
αλλά πιο μαλλιαρό. Τα παιδιά ήθελαν να γίνουν επιστήμονες , αεροπόροι ή
αστροναύτες και όχι τραγουδιστές, ποδοσφαιριστές και κομμώτριες.
Σε εκείνες τις εποχές σπούδασε ο Ραγκούσης στο ΑΠΘ και μάλιστα στο Οικονομικό.
Στην πιο εύκολη σχολή από ιδρύσεως πανεπιστημιακών ιδρυμάτων και μάλιστα στις
εποχές εκείνες, που ήταν "μαγκιά" όχι μόνον να βρίζεις τους καθηγητές κατά πρόσωπο,
αλλά και να θεωρείς αδιαπραγμάτευτο "δικαίωμα" να αντιγράφεις στις εξετάσεις …
Ήσουν σχεδόν "αντιστασιακός", αν έκλεβες στις εξετάσεις. Όλα αυτά για τους απλούς
φοιτητές …Τους "άσχετους" …Τους "απ’ έξω". Πανσπουδαστική, ΠΑΣΠ και ΔΑΠ
γνώριζαν εποχές μεγάλης δόξας. Υπόσχονταν άνευ διαβάσματος "επιτυχίες" στους
νεοφώτιστους. Αρκούσε να ενταχθείς στις τάξεις τους και η σχολή στην οποία
φοιτούσες γινόταν αυτόματα "ευκολότερη" …Πολύ "ευκολότερη".
Για τα κομματόσκυλα δεν το συζητάμε καν. Ήταν οι "κονκισταδόρες" της Ανώτατης
Εκπαίδευσης. Τα Πανεπιστήμια ήταν γι' αυτούς το "Ελντοράντο", το οποίο θα τους
έλυνε όλα τους τα προβλήματα. Από τα πιο απλά, που ήταν οι σπουδές τους, μέχρι τα
πιο δύσκολα, που ήταν η μελλοντική τους επαγγελματική αποκατάσταση. Κάποιοι από
αυτούς δεν καταδέχονταν καν να πάνε να εξεταστούν στα μαθήματα των σχολών τους.
Ειδικά σε θεωρητικές σχολές τύπου Οικονομικού το θεωρούσαν προσβολή και μόνον
να παραστούν στις αίθουσες εξετάσεων. Όχι απλά "περνούσαν" τα μαθήματα χωρίς
εξετάσεις, αλλά οι περισσότεροι από αυτούς παράγγελναν και τον βαθμό που
επιθυμούσαν. Τον βαθμό εκείνον, που εξυπηρετούσε το συνδικαλιστικό τους "image".
Οι καθηγητές τούς προσκυνούσαν, γιατί ο "κοσμήτορας" του Μπέρκλεϋ είχε
φροντίσει να εξαρτά τα επιστημονικό τους μέλλον και την πανεπιστημιακή τους εξέλιξη
από την ψήφο του κάθε κομματοφοιτητόσκυλου. Η συμπεριφορά των καθηγητών
απέναντι σ' αυτά τα αποθρασυσμένα και εξαγριωμένα κομματόσκυλα ήταν πάγια:
…"Μην αγχώνεστε για τα μαθήματα. Να τα θεωρείτε περασμένα. Όποτε σας βολεύει
περάστε απλά να μας δείτε".
Αν κάποιος βάλει μαζί όλα αυτά τα δεδομένα, τι βλέπει; Τι βλέπει μέσα σε ένα
"μείγμα", το οποίο περιλαμβάνει δεκαετία 80, ΑΠΘ, Οικονομικό, ΠΑΣΠ, ΕΦΕΕ,
Ραγκούσης κλπ..; …Ο Ραγκούσης μπορεί και να μην είχε πάει ποτέ στο πανεπιστήμιο
για μάθημα. Μπορεί να μην γνώριζε καν πού γίνεται διδασκαλία. Ο "αριστούχος"
Ραγκούσης. Είμαστε βέβαιοι ότι ο Ραγκούσης γνώριζε το Berlin ή το Lucky Luke της
Προξένου Κορομηλά, αλλά όχι τόσο βέβαιοι ότι γνώριζε τους χώρους του Οικονομικού
Πανεπιστημίου. Μπορεί, αν άκουγε το όνομα Κέινς, να νόμιζε ότι είναι ο καινούργιος
μπάρμαν του Penny Lane. Αυτά έκαναν όλα τα κομματόσκυλα της εποχής της
δεκαετίας του 80 και αυτά έκανε και ο Ραγκούσης.
Αυτά, τα οποία μας ενδιαφέρουν τώρα, είναι αυτά, τα οποία έκανε ειδικά ο
Ραγκούσης …Ο "αριστούχος" Ραγκούσης …Ο υπερυπουργός και σημερινός
θεματοφύλακας της αξιοκρατίας στην Ελλάδα …Ο Ραγκούσης, που γεννήθηκε το 1965.
Γιατί δίνουμε τόση έμφαση στη χρονιά γέννησης; Γιατί η καλή ανάγνωση του
βιογραφικού του βγάζει "θέματα". Κάποιος, ο οποίος ήταν γεννημένος τον Δεκέμβρη
του 1965 —και μάλιστα "αριστούχος"— μπήκε στο Πανεπιστήμιο το 1984. Το
Οικονομικό είναι μια σχολή τετραετούς φοίτησης. Άρα; Άρα, ένας φοιτητής, ο οποίος
μπήκε σ' αυτό το 1984, το 1988 θα έπρεπε να ορκίζεται. Πόσο μάλλον ένας
"αριστούχος". Ο Ραγκούσης όμως, πάνω στη "φούρια" του να μας δείξει τα "προσόντα"
του, μας αποκαλύπτει ότι μέχρι το 1992 ήταν γραμματέας της ΠΑΣΠ ΑΕΙ και άρα
φοιτητής. Αυτό είναι ένα νέο Παγκόσμιο Ρεκόρ. Οκταετής "αριστούχος" μόνον ο
Ραγκούσης έχει υπάρξει.
Αυτός ο οκταετής "αριστούχος" σε κάποια στιγμή της ζωής του —θα δούμε πότε—
αποφασίζει να κάνει και το μεταπτυχιακό του. Υποθέτουμε ότι λάτρευε τόσο πολύ το
"επιστημονικό" του αντικείμενο , που θέλησε να το "επεκτείνει". Να κάνει ένα
επιστημονικό "extension". Μπορεί στα πανεπιστημιακά του χρόνια να το υποτίμησε για
χάρη των ιδεολογικών του απόψεων, αλλά μετά από κάποια χρόνια επανήλθε η
"επιστημονική" του δίψα για μάθηση. Αυτός, ο οποίος επί χρόνια ασχολούνταν μόνον
με τα συνδικαλιστικά, αποφάσισε να επιστρέψει στην "επιστήμη" του. Αποτέλεσμα
αυτής της επιστροφής ήταν το μεταπτυχιακό του —πάντα με βάση το επίσημο
βιογραφικό του—. Το μεταπτυχιακό του στο Σάσσεξ της Αγγλίας.
Βρετανικό μεταπτυχιακό σε επαρχιακό πανεπιστήμιο και μάλιστα με θέμα την
οικονομική ανάπτυξη είναι τόσο δύσκολο, που είναι σαν να αερίζεις τα γεννητικά σου
όργανα με εφημερίδα. Όμως, εκτός από δύσκολο είναι και σπάνιο. Ελάχιστοι πρέπει να
το έχουν σκεφτεί και ακόμα πιο λίγοι να το έχουν καταφέρει. Φορτηγά με μεταπτυχιακές
εργασίες πάνω στην οικονομική ανάπτυξη ξεφορτώνονται κάθε χρόνο στα βρετανικά
καζάνια για χαρτοπολτό. Είναι τόσο "σημαντικές" αυτές οι εργασίες, που δεν τις
αφήνουν ούτε καν να "γεράσουν" στα ράφια. Ακόμα δεν έχεις ξενοικιάσει το σπίτι στην
Αγγλία και η εργασία σου έχει ήδη πολτοποιηθεί, γιατί έρχονται άλλοι "φουριόζοι" να
κάνουν το ίδιο ακριβώς πράγμα μ' εσένα. Τόσο δύσκολο, σπάνιο και απαιτητικό είναι το
μεταπτυχιακό του Ραγκούση. Πραγματικό πρόβλημα αντιμετωπίζουν τα βρετανικά
πανεπιστήμια με την αποθήκευση τόσο "πρωτότυπων", "πολύτιμων" και "σπάνιων"
εργασιών πάνω στην οικονομική ανάπτυξη.
Ειδικά για τον έμπειρο στα "παραπανεπιστημιακά" κυκλώματα Ραγκούση, ο οποίος
εκείνη την εποχή εμφανιζόταν ως "σύμβουλος" του Έλληνα Επιτρόπου, μπορεί να μην
χρειάστηκε καν να πάει και μέχρι εκεί. Σε τέτοιες περιπτώσεις σου το στέλνουν
ταχυδρομικώς. Σ' αυτά οι Βρετανοί είναι άψογοι "επαγγελματίες" και αλληλέγγυοι
συνάδελφοι. Εξυπηρετούν καθηγητές φίλους, οι οποίοι εξυπηρετήθηκαν από
φοιτητοσυνδικαλιστές Ραγκούσηδες. Πού να τρέχεις τώρα μέχρι το Σάσσεξ. Πού να
μαθαίνεις τώρα αγγλικά. Πού να ψάχνεις με τα λοκάλια off license νυχτιάτικα ν '
αγοράσεις τσιγάρα. Άσε που έχει και υγρασία και μπορεί να σε "χτυπήσει" στο στομάχι.
Τους στέλνεις την επιταγή που έχουν ανάγκη και αυτοί αναλαμβάνουν τα υπόλοιπα.
Ένα "copy-paste" έτσι κι αλλιώς είναι η εργασία σου. Είναι προφανές ότι για τα "μάτια"
του κόσμου το θέλεις αυτό το μεταπτυχιακό. Για να βάλεις ακόμα μια σειρά στο
βιογραφικό σου. Για να δώσεις "άλλοθι" στο κομματικό σου μέσον να σε σπρώξει,
χωρίς να κατηγορηθεί για παράνομες πράξεις.
Απλά πράγματα. Αυτά τα γνωρίζουν οι Βρετανοί και βοηθούν στον εμπλουτισμό
βιογραφικών. Έτσι κι αλλιώς κίνδυνος δεν υπάρχει. Το μεταπτυχιακό σου δεν είναι κάτι
που σε καθιστά υπεύθυνο και ως εκ τούτου θα τους εκθέσεις με την υπογραφή σου ή
με την πράξη σου, αν είσαι ανεπαρκής. Δεν θα σκοτώσεις άνθρωπο, επειδή έκοψες
λάθος όργανο με το νυστέρι. Δεν θα σκοτώσεις άνθρωπο, επειδή έβαλες λιγότερα
σίδερα σε μια γέφυρα. Μεταπτυχιακό οικονομικού σου δίνουνε. Εγγύηση δηλαδή για το
"τίποτε". Γι' αυτούς το μεταπτυχιακό σου είναι άλλα 400 γραμμάρια χαρτιού σε ένα
"ράφι" που σκονίζεται. Αλήθεια, υπάρχει κάπου το μεταπτυχιακό του Ραγκούση να του
ρίξουμε μια "ματιά"; Να δούμε τα "οράματα" της νιότης του για την "ανάπτυξη"; Πλάκα
θα έχει . Νέος και οραμ ατιστής και "σύμβουλος" Επιτρόπου. Μιλάμε για
"υπερπαραγωγή". Κομματόσκυλο, πράσινο φωσφοριζέ και με κεραίες .
Ραγκουσοκομματόσκυλο.
Επαγγελματική εμπειρία
Αφού είδαμε την "επιστημοσύνη" του ανδρός, θα δούμε τώρα το πρακτικό νόημά
της. Την "εφαρμογή" αυτής της επιστημοσύνης . Θα δούμ ε την επαγγελμ ατική
σταδιοδρομία του Ραγκούση μέχρι να φτάσει στο σημείο να μας υπόσχεται πλήρη
αναμόρφωση του διοικητικού χάρτη της χώρας και της δημοκρατικής μας λειτουργίας.
Να δούμε πώς προχώρησε ο "άξιος", ο οποίος μας εγγυάται την αξιοκρατία στην
Ελλάδα.
Θα ξεκινήσουμε και πάλι από τα πρώτα "βήματα". Τα δύσκολα πρώτα βήματα όλων
των "επιστημόνων", οι οποίοι πρέπει να επιβιώσουν μετά τον πανεπιστημιακό
"απογαλακτισμό" τους. Να δούμε τι έκανε ο "άξιος" στην εποχή της ζωής του κατά την
οποία τα σπουδαγμένα παιδιά των υπολοίπων Ελλήνων λιώνουν σόλες μέχρι να βρουν
μια δουλειά απλά για την επιβίωση. Τα παιδιά των Ελλήνων, τα οποία βάζουν για λίγο
στην άκρη τα πανεπιστημιακά τους πτυχία και κουβαλάνε πίτσες για το μεροκάματο.
Στην περίπτωση του Ραγκούση όμως τα πράγματα δεν είναι φυσιολογικά. Δεν
βλέπουμε τόση αγωνία για την επιβίωση και τόση ταλαιπωρία για την επίτευξή της. Τα
πράγματα ήταν μάλλον εύκολα γι' αυτόν …Πολύ εύκολα …από την αρχή.
Ο "αριστούχος" παριανός Ραγκούσης δεν βιαζόταν να πάρει το πτυχίο του, για να
μπει στον αγώνα της επιβίωσης. Προφανώς δεν τον πίεζαν οι καταστάσεις και με αυτόν
τον τρόπο έφτασε στο όγδοο έτος παραμονής στη Θεσσαλονίκη και ακόμα δεν είχε
εγκαταλείψει το πανεπιστήμιο. Εδώ λοιπόν τίθεται το πρώτο ερώτημα. Ποιος τάιζε τον
Ραγκούση τα επιπλέον τέσσερα χρόνια μετά την τετραετή πανεπιστημ ιακή
"υποχρέωσή" του; Η οικογένειά του χρηματοδοτούσε αυτοβούλως και οικειοθελώς τον
πασοκικό φοιτητικό συνδικαλισμό; Ήταν μια δωρεά των Ραγκούσηδων της Πάρου η
τετραετής "υπηρεσία" του γόνου τους στις συνδικαλιστικές τάξεις του ΠΑΣΟΚ; Άρα; Άρα
"μασούσε" κομματικό παραδάκι ο νεαρότατος "φοιτητοπατέρας" Ραγκούσης …Από
μικρός στο "κουρμπέτι" του "μασήματος".
Έστω όμως κι έτσι, ας υποθέσουμε ότι πήρε ένα "χαρτζιλίκι" από το κόμμα ο
φοιτητής Ραγκούσης, για να το εξυπηρετήσει. Μικρό το κακό. Δεν είναι και έγκλημα να
παίρνεις ένα χαρτζιλίκι από το κόμμα, για να του κολλάς τις αφίσες και να χειροκροτείς
υποψήφιους βουλευτές. Φοιτητής και κόμμα αλληλοεξυπηρετήθηκαν και κάπου εκεί θα
υποθέταμε ότι "τελείωσε" η σχέση τους. Ο αιώνιος φοιτητής από την Πάρο θα έμπαινε
επιτέλους στη βιοπάλη και στον αγώνα της επιβίωσης. Θα έψαχνε για δουλειά και
μάλιστα κάτω από δύσκολες συνθήκες, λόγω της φυσικής "ανεπάρκειας", που θα τον
διέκρινε στον επιστημονικό τομέα. Αυτό ήταν φυσικό, εφόσον είχε "καθυστερήσει"
αρκετά με το "χόμπυ" του. Με τον συνδικαλισμό ασχολιόταν επί χρόνια εις βάρος της
επιστήμης του και ως γνωστόν τη συνδικαλιστική εμπειρία δεν την αντιλαμβάνεται ως
προσόν και άρα δεν την "πληρώνει" η αγορά. Φυσιολογικά θα είχε δυσκολίες ο
προφανώς άσχετος με την "επιστήμη", ειδικά μετά από τέσσερα χρόνια εγκατάλειψής
της. Ο ανεπάγγελτος και άεργος επαρχιώτης.
Τότε έγινε πραγματικά ένα "θαύμα". Το ΠΑΣΟΚ παίρνει έναν ανεπάγγελτο, άσχετο,
άεργο και άνεργο πρώην αιώνιο φοιτητή και τον διορίζει —σύμφωνα με το βιογραφικό
του ιδίου— "Γενικό Διευθυντή του Κέντρου Ερευνών για Θέματα Ισότητας" (ΚΕΘΙ). Τον
διορίζει μάλιστα σαν τον απόλυτο ειδικό, εφόσον τον διορίζει από την αρχή της ίδρυσης
αυτού του κέντρου. Το "χεράκι" του παριανού από την κομματική "τσέπη" μπαίνει για
πρώτη φορά στην κρατική "τσέπη". Οι γονείς του θα πρέπει να ήταν υπερήφανοι για
την "επιστημοσύνη" του γόνου τους, που "αναγνωρίστηκε" με τη θέση του Γενικού
Διευθυντή. Του Γενικού. Πρέπει να αισθάνονταν σαν τον Παπαγιαννόπουλο στο έργο
με την Καρέζη. Το θαύμα της Πάρου. Μετά τα μάρμαρα ο Ραγκούσης ήταν το
γνωστότερο προϊόν της. 29 χρονών Γενικός Διευθυντής με απόλυτα "αξιοκρατικά"
κριτήρια. Μάλλον ήταν πιο "πράσινος" από όλους τους "πρασινωπούς" ανταγωνιστές
του.
Όμως, ο Ραγκούσης δεν αρκούνταν σ' αυτό. Ήταν ανήσυχος. Αφού λοιπόν
κατέλαβε με την "αξία" του την κομματική θέση του διευθυντή, άνοιξε κι άλλο τα "φτερά"
του. Και πάλι μόνος του. Χωρίς να εκμεταλλευτεί και πάλι το κόμμα. Δεν καταδεχόταν
αυτός ο "άξιος" να εκμεταλλευτεί το κόμμα. Εντελώς αξιοκρατικά έγινε ειδικός
σύμβουλος του Παπουτσή. Κοίτα να δεις σύμπτωση. Έτσι γίνονται οι παρεξηγήσεις. Το
"πράσινο" κομματόσκυλο —προφανώς με τα προσόντα του και άρα με την αξία του—
έγινε σφουγκοκωλάριος του "πράσινου" Παπουτσή. Αυτό ακριβώς πρέπει να είναι η
θέση του "ειδικού συμβούλου". Σφουγκοκωλάριος. Ακόμα σημάδια πρέπει να έχει ο
κώλος του Παπουτσή από τις "συμβουλές" του Ραγκούση. Δεν βλέπουμε να μπορούσε
να κάνει τίποτε άλλο ο Ραγκούσης. Ένα ανεπάγγελτο κομματόσκυλο με κάποια "σάλια"
ενασχόλησης σε θέματα ισότητας τι "συμβουλές" μπορούσε να παράσχει σε έναν
Επίτροπο με αντικείμενο την Ενέργεια; Ενδιάμεσος συμφερόντων, που ήθελαν "επαφή"
με τον Επίτροπο θα ήταν.
Αυτό γινόταν από το 1995 έως το 1999. Για μια τετραετία ο άεργος και ο
ανεπάγγελτος είχε βρει την άκρη, για να ζει με το κρατικό χρήμα. Τι έγινε όμως και το
1999 αποφάσισε να μπει στα βαθιά νερά της ιδιωτικής οικονομίας; Πώς ένα παράσιτο
του κομματικού "σωλήνα" αποφάσισε να εγκαταλείψει το σίγουρο και εύκολο βόλεμα
του κρατικού "θερμοκηπίου" για ένα αβέβαιο μεροκάματο στον άγριο ιδιωτικό τομέα;
Αυτό το μυστήριο δεν το αποκαλύπτει το βιογραφικό του Ραγκούση. Δυστυχώς όμως γι'
αυτόν το αποκαλύπτει το βιογραφικό του Παπουτσή. Το 1999 ο Παπουτσής απλά δεν
μπορούσε να συνεχίζει να τον "ταΐζει". Ο Παπουτσής το 1999 εγκατέλειψε τη θέση του
Επιτρόπου, για να συμμετάσχει στις εκλογές του 2000. Άρα ο Ραγκούσης δεν "βούτηξε"
μόνος του στα βαθιά νερά της ιδιωτικής οικονομίας, αλλά "έπεσε" σ' αυτά, επειδή έφυγε
από τα πόδια του η "εξέδρα" στην οποία πατούσε. Απλά, ως έξυπνος νέος, όλο και κάτι
θα πήρε από αυτήν για να πορευτεί.
Αν ασχοληθούμε με τα Goody’s, όλο και κάπου θα τους ήταν χρήσιμος ο "ειδικός
σύμβουλος" του Επιτρόπου με αρμοδιότητα εκτός όλων των άλλων και στην πολιτική
των ευρωπαϊκών επιχειρήσεων. Εκείνη την εποχή ήταν, που η Goody’s δοκίμαζε τη
διεθνή της καριέρα και είναι προφανές ότι είχε ανάγκη τον Επίτροπο και βέβαια τον
σύμβουλό του. Το 1997 ήταν που μια ευρωπαϊκή επιχείρηση, όπως η Goody’s,
αναζητούσε "πλάτες", για να μπει στις εκτός Ε.Ε. αγορές της Κύπρου, της Βουλγαρίας,
αλλά και της Πορτογαλίας. Μάλλον με πληρωμή σε "είδος" πήρε ο Φτωχοραγκούσης το
Franchising των Goody’s. Το τελευταίο λάφυρο από την "εξέδρα" Παπουτσή.
Όμως, ακόμα κι αν δεν είναι έτσι όπως υποθέτουμε, ελάχιστη είναι η διαφορά. Αυτό,
το οποίο μας ενδιαφέρει, είναι άλλο. Μας ενδιαφέρει ότι στην πραγματικότητα ο
"επιστήμονας" Ραγκούσης ένα πράγμα έκανε στη ζωή του μακριά από το ΠΑΣΟΚ και
τους "αξιοκρατικούς" μηχανισμούς του …Πατάτες τηγανιτές και μπιφτέκι στο γκριλ …Τα
Goody’s. Τίποτε παραπάνω από τον τελευταίο Παριανό, ο οποίος δεν σπούδασε καν
και δεν έβγαλε ποτέ τις σαγιονάρες από τα πόδια του. Τίποτε παραπάνω από έναν
άνθρωπο, ο οποίος δεν έχει κανένα απολύτως προσόν. Τίποτε παραπάνω από τους
μετανάστες και λαθρομετανάστες, που, ελλείψει προσόντων και γνώσεων, μόνο με
εστιατόρια "επιτυγχάνουν" σε ξένα μέρη.
Αυτό έκανε ο "λαθρομετανάστης" στη χώρα της "επιτυχίας" Ραγκούσης. Το μόνο
πράγμα που έκανε μόνος του ήταν που άνοιξε σαντουϊτσάδικο. Ο "επιστήμων". Στο
ψήσιμο μπιφτεκιών κατέληξε ο "ειδικός" σύμβουλος Επιτρόπου της Ευρώπης. Το
άνοιξε μάλιστα πληρώνοντας το νταβατζιλίκι του Franchising, για να κάνει σίγουρη
"επιτυχία" πάνω στις πλάτες άλλων. Ούτε καν δικό του "ταχυφαγείο" δεν τόλμησε ν'
ανοίξει. Αυτός ο "άξιος" και "επιστήμων" έρχεται σήμ ερα και εμ φανίζεται σαν
υπερυπουργός …Θεματοφύλακας των πάντων στην Ελλάδα.
Τι συμπέρασμα βγάζουμε; Ότι ο Ραγκούσης είναι ο τελευταίος, που δικαιούται να
πάρει αυτόν τον ρόλο. Είναι ένα από τα πλέον κλασικά παραδείγματα κομματικού
παρασιτισμού στην Ελλάδα της μεταπολίτευσης. "Χτισμένος" εξ αρχής ως παράσιτο.
Δεν είναι απλά ένα παράσιτο, που είδε "φως" στο ΠΑΣΟΚ και μπήκε, όπως κάποιοι
αρχαιότεροι πρασινοφρουροί από αυτόν . Είναι ένα παράσιτο, το οποίο
"κατασκευάστηκε" από το ίδιο το ΠΑΣΟΚ. "Παράσιτο", το οποίο "κατασκευάστηκε" μετά
το θρυλικό 1981. Παράσιτο της γενιάς που τώρα αγωνίζεται να μπει στα "πράγματα"
και στη νομή εξουσίας. Από τη στιγμή που εγκατέλειψε τους κόλπους της οικογένειάς
του, εντάχθηκε στους κόλπους του κόμματος και δεν βγήκε ποτέ από αυτούς. Στους
"κόλπους" και βεβαίως στην τσέπη του κόμματος.
Σε ολόκληρη την ενήλικη ζωή του ο Ραγκούσης μόνον τα τρία χρόνια του Goody’s
έφαγε ψωμί με τη δική του "μαγκιά", όπως κάνει καθημερινά ο κάθε πολίτης. Όλα τα
υπόλοιπα χρόνια της ζωής του τον ταΐζει είτε το κρατικοδίαιτο κόμμα είτε ο κρατικός
μηχανισμός και άρα εμείς. Αγράμματος, αστοιχείωτος και στην ουσία ανεπάγγελτος.
Δεν είναι επάγγελμα να είσαι σύμβουλος και κωλοσφούγγι του Παπουτσή, όπως δεν
είναι επάγγελμα να έχεις Goody’s ή να είσαι κομματικός Δήμαρχος της Πάρου. Στην
κυριολεξία δηλαδή είναι ανεπάγγελτος. Ούτε καν ψήστης στο δικό του εστιατόριο. Ο
στενός συνεργάτης του επίσης αστοιχείωτου και επίσης ανεπάγγελτου και για μια
εβδομάδα υλοτόμου Giorgo. Αυτός ο άνθρωπος έχει αναλάβει ν ' "αναμορφώσει" την
Ελλάδα ως χώρα και βέβαια τη δημοκρατία της.
Για εμάς ο Ραγκούσης είναι στην κυριολεξία ο απόλυτος ορισμός του ΤΙΠΟΤΕ. Του
ΤΙΠΟΤΕ, το οποίο δημιούργησε και τάισε πλουσιοπάροχα η απόλυτα κομματισμένη
μεταπολίτευση. Αυτό δεν το λέμε εμείς. Αυτό το "λέει" το βιογραφικό του. Το βιογραφικό,
το οποίο προσπαθεί δήθεν να "γεφυρώσει" την απόσταση μεταξύ των προσόντων ενός
αιώνιου φοιτητοπατέρα και ενός κορυφαίου υπουργού. Την απόσταση μεταξύ μιας
φριτέζας ενός επαρχιακού ταχυφαγείου και του γραφείου του Υπουργείου Εσωτερικών.
Το βιογραφικό, το οποίο περιγράφει την "αγωνία" του Ραγκούση ν' αποδείξει ότι αξίζει
τη θέση του και ότι έχει τα προσόντα που απαιτούνται γι' αυτήν. Του Ραγκούση, που,
πάνω στην αγωνία του, βάζει στο βιογραφικό του ό,τι βρίσκει μπροστά του …σαν να
έφτιαχνε χάμπουργκερ μ' "απ’ όλα".
Το μόνο που δεν έβαλε μέσα ήταν ότι στην παιδική του ηλικία ήταν "αρχηγός των
αδερφών του και ειδικός σύμβουλος της μητέρας του". Όλα τα άλλα τα έβαλε. Απλά
πράγματα. Όποιος είναι σίγουρος για τον εαυτό του, πιστεύει σ' αυτόν και δεν αγωνιά ν'
αποδείξει τίποτε και σε κανέναν. Αρκούσε ένα "αυτοδημιούργητος επιχειρηματίας" και
τελείωνε η υπόθεση. Το "αριστούχος" τον εξευτελίζει. Το "Γενικός Διευθυντής" τον
καθιστά ανεπαρκή. Το "σπάνιο" μεταπτυχιακό τον απαξιώνει. Το "Ειδικός Σύμβουλος"
τον αποκαλύπτει. Τα ποσοστά των εκλογικών νικών του τον μειώνουν. Σαν κάτι
Zastava άλλων εποχών, που οι φουκαράδες κάτοχοί τους έβαζαν ως
"συμπληρωματικά" ό,τι είχαν και δεν είχαν, για να μας ενημερώσουν για τα μοναδικά
προσόντα του "θηρίου" τους …1100 GLS, air contrition, 4 speed, 5 Door, Fern Schnell
Gut, Μη με πλησιάζεις, GTI.
Με όλα αυτά αποδεικνύεται ότι ο Ραγκούσης απλά είναι ο τελευταίος άνθρωπος
στην Ελλάδα, που μπορεί να επωμιστεί τον ρόλο που έχει αναλάβει. Είναι κυριολεκτικά
αστοιχείωτος, για να μπορεί να εμφανίζεται σαν εμπνευστής του Καλλικράτη. Είναι
κυριολεκτικά απολίτιστος, για να μπορεί να εμφανίζεται σαν εμπνευστής του νέου
εκλογικού νόμου και "ρυθμιστής" της εκλογικής λειτουργίας της δημοκρατίας μας. Είναι
κυριολεκτικά ένα παρασιτικό κομματόσκυλο, το οποίο ούτε θεωρητικά δεν δικαιούται να
μιλάει για αξιοκρατία …πόσο μάλλον να εμφανίζεται σαν εγγυητής της. Ούτε μία
μπουκιά ψωμί δεν έχει φάει στη ζωή του χωρίς τη βοήθεια του κόμματος. Πρακτικά δεν
έχει τα προσόντα όχι για υπουργός Εσωτερικών να γίνει, αλλά ούτε για φύλακας του
πάρκινγκ στο Υπουργείο Εσωτερικών.
Αυτός ο μπιφτεκάνθρωπος της σαγιονάρας εμφανίζεται να "μεσουρανεί" στο
πολιτικό μας στερέωμα. Αυτό μας αποκαλύπτει το βιογραφικό του από την αρχή μέχρι
το τέλος και για να το ξανακλείσουμε θα ξαναπάμε στην αρχή του. Εκεί όπου
περιγράφει την οικογενειακή του κατάσταση. Λογική μας φάνηκε η εξέλιξη της ζωής του.
Ένα τέτοιο DNA δεν πρέπει να χάνεται και ο Ραγκουσοκομματόσκυλος ανέλαβε
υπεύθυνα να το διαιωνίσει. Τρία παιδιά έκανε. Γιατί να μην κάνει; Δεν είναι κοινός
Έλληνας να φτύνει "αίμα" για να τα μεγαλώσει. Το κόλπο της εύκολης επιβίωσης το
γνωρίζει. Θα τα γράψει από τώρα στα "παιδικά" της ΠΑΣΠ και αυτή θ' αναλάβει να τα
κάνει "αριστούχους" και να τα ταΐζει μέχρι τα βαθιά γεράματα. Μπορεί να τα κάνει και
υπουργούς, όπως τον πατερούλη τους.
Για εμάς ο Ραγκούσης είναι ένα κοινό ΤΙΠΟΤΕ, που, προκειμένου να "διακριθεί", θα
μπορούσε να κάνει οτιδήποτε. Ένας κοινός καιροσκόπος, ο οποίος ανέλαβε να
εξυπηρετήσει τα συμφέροντα, τα οποία μπορούσαν να τον εξυπηρετήσουν.
Εδώ ακριβώς βρίσκεται και το μυστικό της "επιτυχίας" του. Η άγνοιά του ήταν το
θεμέλιο της επιτυχίας του. Οι κολεγιόπαιδες σαν τον Giorgo, τον Παπακωνσταντίνου
και τα άλλα τα "παιδιά" αυτό το γνώριζαν και το εκμεταλλεύτηκαν. Ο Πάγκαλος, η
Διαμαντοπούλου και τα άλλα επιφανή μέλη της Λέσχης έψαχναν έναν πρασινοφουκαρά
μέσα από τους κομματικούς μηχανισμούς, για να του φορτώσουν όλα τα επικίνδυνα και
ανθελληνικά "νομοθετήματα" της Λέσχης Μπίλντεμπεργκ. Να του φορτώσουν αυτά, τα
οποία οι ίδιοι είχαν "δεσμευτεί" να επιβάλουν στον ελληνικό λαό. Να του φορτώσουν το
πιο επικίνδυνο υπουργείο της εποχής του ΔΝΤ και της διάλυσης του ελληνικού
κράτους. Σ' αυτήν την πρόσκληση "τσίμπησε " ο άσχετος Ραγκούσης.
Ο Ραγκούσης από άγνοια προθυμοποιήθηκε να τα πάρει όλα στις "πλάτες" του,
άσχετα αν δεν γνώριζε την ουσία τους. Θεώρησε ότι ήταν μεγάλη ευκαιρία γι' αυτόν.
"Τελειωμένος" κάπου στην Πάρο ήταν, όταν τον ανέσυραν από τα αζήτητα. Από την
ψησταριά πήγε κατ’ ευθείαν υπερυπουργός. Εκεί που σήκωνε το λιγδωμένο τηλέφωνο
του ταχυφαγείου μόνον για ν ' αγοράσει χαρτοπετσέτες και τραπεζομάντιλα για το
μαγαζί, ξαφνικά απέκτησε "κόκκινο" τηλέφωνο, για να μιλάει απευθείας με τον
Πρωθυπουργό. Ούτε στον ύπνο του δεν θα φανταζόταν τέτοια μεγαλεία.
Είμαστε βέβαιοι ότι —ακόμα και τώρα— ούτε στο περίπου δεν γνωρίζει ποιες
ακριβώς είναι οι συνέπειες που έχουν τα νομοθετήματα, τα οποία έχει "χρεωθεί". Δεν
έχει γνώσεις για να γνωρίζει. Τώρα είναι βέβαιον ότι, αφού πέρασε την πρώτη μέθη της
δόξας του, έχει αρχίσει να υποπτεύεται τι συμβαίνει και φοβάται. Γι' αυτόν τον λόγο
τόσο ο ίδιος όσο και οι συνάδερφοί του έχουν αρχίσει να εγκαταλείπουν τις
παπαρολογίες για τα οικολογικά υβριδικά αυτοκίνητα και αγοράζουν εσπευσμένα
θωρακισμένες λιμουζίνες. Το λιντσάρισμα από τον κόσμο φοβούνται και όχι τους
τρομοκράτες. Τσάπες, φτυάρια, παλάμες και παπούτσια φοβούνται και όχι ρουκέτες και
ωρολογιακούς μηχανισμούς.
Σύντομα θα κληθεί τόσο ο ίδιος όσο καί οι όμοιοί του να δώσουν εξηγήσεις για τις
πράξεις τους. Βαδίζουμε ολοταχώς στο Τέλος αυτής της Εποχής. Η ιστορία σήμερα
γράφεται με πολύ γρήγορους ρυθμούς και σύντομα η "πένα" της θα πιάσει και τους
σημερινούς πρωταγωνιστές.
"Αριστούχε" Ραγκούση …ξέχασα να σου πω... "πιάσε" και μια κόκα-κόλα !!
Τραϊανού Παναγιώτης
