ηχηρό μήνυμα αποδοκιμασίας της κατοχής από τις δυνάμεις του ΔΝΤ, της τρόικας και των εδώ τοποτηρητών τους.
Γιατί, πώς αλλιώς θα μπορούσε να ερμηνεύσει κανείς την επιφυλλίδα του Κώστα Καλλίτση στην πρώτη σελίδα της χθεσινής “Οικονομικής Καθημερινής”, με τίτλο “Οι κρίσιμες δημοτικές εκλογές και το μνημόνιο“; Στο εν λόγω άρθρο, ο δημοσιογράφος επιδίδεται σε άκρατη κινδυνολογία αλλοτινών εποχών, “προειδοποιώντας” για τα… δεινά που πρόκειται να μας βρουν αν στις δημοτικές εκλογές αποδοκιμάσουμε τους υποψηφίους του Μνημονίου!
Η επιχείρηση τρομοκράτησης του ελληνικού λαού ξεκινάει περιγράφοντας την… απομόνωση που θα δεχθούν οι ”ατίθασοι” Έλληνες από τους ξένους:
“…ενδεχόμενη καταδίκη του Μνημονίου στις τοπικές εκλογές θα είναι ένα επικίνδυνο μήνυμα με σημαντικούς αποδέκτες μέσα αλλά και (ίσως το σπουδαιότερο…) έξω από τη χώρα.
Στο εξωτερικό, αποδέκτες θα είναι οι λαοί που μας δάνεισαν, τα ευρωπαϊκά κέντρα και οι μεγάλες πρωτεύουσες του κόσμου, τέλος οι αγορές στις οποίες θα απευθυνθούμε για δάνεια πάλι. Το μήνυμα θα λέει ότι η δημοσιονομική εξυγίανση και η μεταρρύθμιση της χώρας συναντούν σοβαρά εμπόδια και, πλέον, τίθενται υπό αμφισβήτηση. Οτι οι Ελληνες δεν έχουν αποφασίσει να κάνουν θυσίες για να τακτοποιήσουν τα του οίκου τους και να γίνουν ικανοί να αποπληρώνουν τα δάνειά τους. Το μήνυμα θα είναι: Κάνατε λάθος που αποφασίσατε να τους δανείσετε 110 δισ. ευρώ, όσα πρόλαβαν να πάρουν τα πήραν, στοπ – όχι άλλα δάνεια μέχρι να δείτε τι μέλλει γενέσθαι.”
Συνεχίζεται με τις “συνέπειες”, στο εσωτερικό, μιας τέτοιας διεθνούς ”απομόνωσης”. Τύφλα να ‘χει ο Ενβέρ Χότζα, μας λένε εμμέσως:
“Εχουμε την ευχέρεια να αποφασίσουμε. Ουδείς μάς απαγορεύει να επιλέξουμε την επιστροφή μας στο βιοτικό επίπεδο (όχι του 2005 αλλά…) του 1950, να επιλέξουμε (άλλη μια φορά…) να πάνε χαμένες οι θυσίες που ήδη κάναμε, να κωλώσουμε, να εγκαταλείψουμε στη μέση την προσπάθεια που αρχίσαμε. Δικαίωμά μας, τελικά να στείλουμε στα παιδιά μας τον λογαριασμό, να τα αφήσουμε απροστάτευτα στο (ορατό…) τσουνάμι μετανάστευσης (όπως παππούδες και γιαγιάδες τους…) επειδή εμείς δειλιάσαμε.”
Και καταλήγει… κρούοντας τον κώδωνα του -κατά τις δυνάμεις του μνημονίου- “κινδύνου”:
“Ισχυρίζομαι ότι ίσως οι επικείμενες τοπικές εκλογές είναι πιο κρίσιμες από τις βουλευτικές εκλογές του 2009. Διότι τότε, και αν καθυστερούσε η διαφυγή Καραμανλή άλλους έξι μήνες, δεν θα άλλαζαν πολλά – το μεγάλο κακό είχε γίνει. Τώρα όμως βρισκόμαστε στη μέση της διαδρομής. Αν το νήμα κοπεί, δεν θα έχουμε την ευκαιρία να το ξαναπιάσουμε. Τελεία και τέλος.“
Σας θυμίζει κάτι; Σαν επιστροφή ολοταχώς στην επίκληση του… “κομμουνιστικού κινδύνου” δεν ηχεί ο επιθανάτιος ρόγχος τους;
Τότε, οι συνταγματάρχες. Τώρα, οι μνημονιολάγνοι…
(Ολόκληρη η επιφυλλίδα, εδώ: http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_1_10/10/2010_418166)
antinews.gr
