του καθηγητή ΓΙΩΡΓΟΥ ΠΙΠΕΡΟΠΟΥΛΟΥ
Έχουμε δεχτεί το γεγονός ότι ζούμε σε ένα βίαιο κόσμο! Και όμως περιπτώσεις όπως το φονικό αμόκ του Άγγλου που κόστισε 12 ζωές (και τη δική του) αναστατώνουν τη διεθνή κοινή γνώμη που αδυνατεί να αποδεχτεί και να ερμηνεύσει το γιατί τέτοιων φαινομένων.
Οι πρώτες έρευνες επιστημόνων της ανθρώπινης συμπεριφοράς που εντόπισαν και προσπάθησαν να ερμηνεύσουν το... φαινόμενο του ΑΜΟΚ με την απίστευτα υπερβολική κινητικότητα και επιθετικότητα (που φέρνει στο νου μανιακά επεισόδια) εντοπίζονται στο ερευνητικό έργο του Ολλανδού ψυχολόγου-ψυχιάτρου Δρ Φ. Βαν Λούν στη Μαλαισία.
Φαινόμενα δολοφονικού ΑΜΟΚ στις τελευταίες δεκαετίες έχουν βιώσει πολλές χώρες του πλανήτη μας. Το άτομο που καταλαμβάνεται από ΑΜΟΚ – εντελώς αναπάντεχα και χωρίς να δώσει την παραμικρή υποψία – γίνεται τρομακτικά επιθετικό, εφορμά στους γύρω του και σκοτώνει χωρίς διακρίσεις οικείους, φίλους, γνωστούς αλλά και αγνώστους!
Στις έρευνες με κατοίκους της Μελανησίας η ανθρωπολόγος Μάργκαρετ Μηντ είχε καταλήξει στο συμπέρασμα ότι οι άνθρωποι εκεί βρίσκονται σε κατάσταση διαρκούς παρανοϊκότητας με αποτέλεσμα η κουλτούρα τους να έχει σχεδόν θεσμοποιήσει την παράνοια στις καθημερινές τους δοσοληψίες με γείτονες και αγνώστους. Ο γείτονας, είχε σημειώσει η Δρ Μηντ, φοβάται τον γείτονα και την υστεροβουλία του που τη θεωρεί δεδομένη, σε σημείο που όταν ένα γείτονας προσφέρει κάποιο γλυκό ή άλλο έδεσμα στον γείτονα ο αποδέκτης του «κεράσματος» επικαλούμενος την προστασία «μαύρης μαγείας» ευχαριστεί τον δωρητή με την καθιερωμένη έκφραση « …Εάν αυτό το τόσο γευστικό δώρο σας μας δηλητηριάσει και αρρωστήσουμε ή πεθάνουμε πώς θα μπορέσουμε να ανταποδώσουμε την ευγενική σας χειρονομία;»
Στα πλαίσια μιας ψυχοδυναμικής θεώρησης του φαινομένου έχει διατυπωθεί η υπόθεση ότι σε κάποιον σκοτεινό διάδρομο του υποσυνειδήτου το άτομο δημιουργεί μια υπέρμετρη, αιφνιδιαστική παρανοϊκή θεώρηση για τους άλλους, πιστεύει ότι η δική του υπόσταση βρίσκεται σε κίνδυνο και μέσα στο παραλήρημα του ψυχωτικού του επεισοδίου «σκοτώνει πριν τον σκοτώσουν». Τερματίζοντας τη φονική επιθετικότητά του το άτομο, εφόσον επιβιώσει και δεν πέσει θύμα κάποιου αμυνόμενου ή δεν αυτοκτονήσει, βυθίζεται σε βραχύβιο κώμα και όταν επανέλθει σε κατάσταση πλήρους συνείδησης επιδεικνύει φαινόμενα καθολικής αμνησίας των πράξεών του.
Οι πρώτες έρευνες επιστημόνων της ανθρώπινης συμπεριφοράς που εντόπισαν και προσπάθησαν να ερμηνεύσουν το... φαινόμενο του ΑΜΟΚ με την απίστευτα υπερβολική κινητικότητα και επιθετικότητα (που φέρνει στο νου μανιακά επεισόδια) εντοπίζονται στο ερευνητικό έργο του Ολλανδού ψυχολόγου-ψυχιάτρου Δρ Φ. Βαν Λούν στη Μαλαισία.
Φαινόμενα δολοφονικού ΑΜΟΚ στις τελευταίες δεκαετίες έχουν βιώσει πολλές χώρες του πλανήτη μας. Το άτομο που καταλαμβάνεται από ΑΜΟΚ – εντελώς αναπάντεχα και χωρίς να δώσει την παραμικρή υποψία – γίνεται τρομακτικά επιθετικό, εφορμά στους γύρω του και σκοτώνει χωρίς διακρίσεις οικείους, φίλους, γνωστούς αλλά και αγνώστους!
Στις έρευνες με κατοίκους της Μελανησίας η ανθρωπολόγος Μάργκαρετ Μηντ είχε καταλήξει στο συμπέρασμα ότι οι άνθρωποι εκεί βρίσκονται σε κατάσταση διαρκούς παρανοϊκότητας με αποτέλεσμα η κουλτούρα τους να έχει σχεδόν θεσμοποιήσει την παράνοια στις καθημερινές τους δοσοληψίες με γείτονες και αγνώστους. Ο γείτονας, είχε σημειώσει η Δρ Μηντ, φοβάται τον γείτονα και την υστεροβουλία του που τη θεωρεί δεδομένη, σε σημείο που όταν ένα γείτονας προσφέρει κάποιο γλυκό ή άλλο έδεσμα στον γείτονα ο αποδέκτης του «κεράσματος» επικαλούμενος την προστασία «μαύρης μαγείας» ευχαριστεί τον δωρητή με την καθιερωμένη έκφραση « …Εάν αυτό το τόσο γευστικό δώρο σας μας δηλητηριάσει και αρρωστήσουμε ή πεθάνουμε πώς θα μπορέσουμε να ανταποδώσουμε την ευγενική σας χειρονομία;»
Στα πλαίσια μιας ψυχοδυναμικής θεώρησης του φαινομένου έχει διατυπωθεί η υπόθεση ότι σε κάποιον σκοτεινό διάδρομο του υποσυνειδήτου το άτομο δημιουργεί μια υπέρμετρη, αιφνιδιαστική παρανοϊκή θεώρηση για τους άλλους, πιστεύει ότι η δική του υπόσταση βρίσκεται σε κίνδυνο και μέσα στο παραλήρημα του ψυχωτικού του επεισοδίου «σκοτώνει πριν τον σκοτώσουν». Τερματίζοντας τη φονική επιθετικότητά του το άτομο, εφόσον επιβιώσει και δεν πέσει θύμα κάποιου αμυνόμενου ή δεν αυτοκτονήσει, βυθίζεται σε βραχύβιο κώμα και όταν επανέλθει σε κατάσταση πλήρους συνείδησης επιδεικνύει φαινόμενα καθολικής αμνησίας των πράξεών του.
