Ιδεών και φυσικά η Ευρωπαϊκή Ιστορία.
Η επιλογή αυτή δεν είναι καθόλου τυχαία. Είναι πλήρως εναρμονισμένη με τη γενικότερη πολιτική επιβολής των ορέξεων της διεθνούς συμμορίας του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου στη χώρα μας που στην κυβέρνηση του ΓΑΠ βρίσκει έναν αξιόπιστο και πρόθυμο συνεργάτη.
Το διεθνές κεφάλαιο έχει έναν και μόνο αντίπαλο: τα εθνικά κράτη και την αντίσταση των λαών. Αλλά για να μπορέσουν να αντισταθούν τα κράτη και οι λαοί και να υπερασπίσουν την ανεξαρτησία τους, πρέπει να διατηρήσουν την ιστορική τους μνήμη και συνείδηση. Γι’ αυτό, ειδικά η Ιστορία αποτελεί τα τελευταία χρόνια το κατεξοχήν πεδίο όπου δοκιμάζει το σύστημα τα αντανακλαστικά του λαϊκού κινήματος στο επίπεδο της συνείδησης και της συλλογικής του ταυτότητας. Στη μετωπική αντιπαράθεση γύρω από το βιβλίο Ιστορίας της Στ΄ Δημοτικού η εθελόδουλη ελίτ της χώρας και η διανόησή της υπέστησαν μία ταπεινωτική ήττα παρά τη συστηματική κατασυκοφάντηση, όσων εναντιώθηκαν στο τερατούργημα εκείνο, ως εθνικιστών και ακροδεξιών
Σήμερα επιχειρείται η εξαφάνιση του προβλήματος μέσω της εξαφάνισης του ίδιου του αντικειμένου της Ιστορίας από το Λύκειο. Έτσι, οι δεκαεξάρηδες και δεκαεφτάρηδες μαθητές θα στερηθούν το δικαίωμα να αποκτήσουν ιστορική συνείδηση μέσα από την κριτική προσέγγιση ενός παρελθόντος που στη χώρα μας εξακολουθεί να επηρεάζει τις σύγχρονες εξελίξεις και τις πολιτικές επιλογές. Τώρα δηλαδή που διαθέτουν την απαιτούμενη ωριμότητα προκειμένου να δουν κριτικά την Ιστορία και δεν θα περιορίζονται στην αποστήθιση γεγονότων - όπως είναι φυσικό με βάση την εξελικτική ψυχολογία να γίνεται στο Γυμνάσιο και το Λύκειο - δεν θα διδάσκονται Ιστορία!
Το ζήτημα της Ιστορίας δεν είναι το μοναδικό μειονέκτημα του σχεδίου προγράμματος για το «Νέο Λύκειο», είναι ωστόσο το πιο κραυγαλέο για τις προθέσεις των εμπνευστών του να μετατρέψουν το Λύκειο σ’ έναν παιδότοπο εμπορικό κέντρο με «καλάθια» όπου ψωνίζεις αποσπασματικές και ασύνδετες μεταξύ τους γνώσεις Το σχέδιο αυτό επομένως πρέπει να ανατραπεί συνολικά κι εμείς οι εκπαιδευτικοί πρέπει να ξεπεράσουμε τις συντεχνιακές αντιλήψεις, που οδηγούν κάθε κλάδο να μετρά πόσες ώρες μάθημα θα έχει στο «Νέο Λύκειο» και ν’ αντιδρά αναλόγως θετικά ή αρνητικά, και να αντισταθούμε ενωμένοι. Ειδικά, όμως η αντίδραση στην κατάργηση της ιστορικής μνήμης πρέπει να είναι καθολική και μαζική γιατί είναι ένα ακόμη βήμα για τον πλήρη εξανδραποδισμό μας ως έθνους.
Τάσος Χατζηαναστασίου
Φιλόλογος στο ΕΠΑΛ Ναυπλίου
rikseis.wordpress.com
